Elementy detali drewna rozbiórkowego z dawnych obiektów architektury budowlanej domostw-stolarka budowlana, jak belki stropowe, słupy, rygle itp. stosowane w zamierzchłym budownictwie zrębowym, ryglowym a także w tym w niedalekiej przeszłości, kształtowały ówczesną przestrzeń mieszkalną, która stanowiła „świeckość sacrum” domostwa.
Przemijanie nie zawsze musi być kojarzone z tym, co bezpowrotnie odeszło w zapomnienie. Pozostawiło w naszej świadomości sentyment do tego co naszym przodkom a obecnie nam było i jest bliskie i drogie, co zapewniało oazę spokoju, bezpieczeństwa i poczucia intymności.
Te cechy same w sobie utożsamiają dla wielu z nas dom – jego przestrzeń mieszkalną, która została podniesiona do rangi, „świeckiego sacrum”. Używając środków przekazu artystycznego w formie instalacji rzeźbiarskiej KAPLICZEK zawarłem w tym działaniu artystycznym ideę ciągłości symbolu, który odszedł w dawnej formie, ale został powołany do bytu, jako nowe wyobrażenie w dawnym materiale/drewnie rozbiórkowym/ przez nadanie mu w działaniu plastycznym cech „świętości sacrum”.
Forma KAPLICZKI osadzona w realiach czasu i przestrzeni nawiązuje do rodowodu zastosowanego w niej tworzywa jako świętości miejsca jego pierwotnego zastosowania co stanowiło „świeckość sacrum”. Eksponuje ta forma instalacji przestrzennej osadzonej w realiach czasu wieloaspektowość kontrastu formy, która wynika z jej tajemniczości wpływając na postawy artystyczne, jak i społeczne w wielu płaszczyznach u odbiorcy.
Jerzy Poszepczyński
