Przebieg kariery zawodowej
Związana z Muzeum Narodowym w Warszawie od 2008 roku. W latach 2010-2012 adiunktka w Muzeum Rzeźby im. X. Dunikowskiego w Królikarni, oddziale MNW, gdzie opiekowała się Kolekcją Rzeźby Dawnej. Od 2013 roku kustoszka w Zbiorach Dawnej Sztuki Europejskiej w Muzeum Narodowym w Warszawie, w kolekcji malarstwa niderlandzkiego, holenderskiego i flamandzkiego. Kuratorka wystawy „Różne spojrzenia. Malarstwo holenderskie i flamandzkie z kolekcji ERGO Hestii” (2021: MNW); współkuratorka: “Jacek Malczewski. Moje życie” (2009: MNW); „W warsztacie niderlandzkiego mistrza…” (2017: MNW); „With a Curious Eye. Mannerist Painting from the National Museum in Warsaw” (2017: Tallin, Estonia); „Cranach. Natura i sacrum” (2021: MNW). Członkini międzynarodowego stowarzyszenia kuratorów sztuki niderlandzkiej CODART, gdzie zasiada w panelu doradczym ds. wykluczeń.
Zajmuje się popularyzacją wiedzy sztuce poprzez prowadzenie bloga o sztuce: www.otulinaosztuce.pl oraz podcast “Otulina o sztuce” (https://spoti.fi/387B5Ys).
Publikacje
https://art-pl.academia.edu/AleksandraJaniszewska
Test zdań niedokończonych:
- Gdybym nie była muzealnikiem, byłabym… pewnie antropolożką albo terapeutką. Lubię drążyć w naturze ludzkiej i poszukiwać przyczyn stojących za decyzjami podejmowanymi przez ludzi. W pracy muzealnika realizuję to poprzez zadawanie pytań o powody i funkcje powstawania obrazów, a także śledzenie ich późniejszych losów. Za każdym artefaktem ciągnie się długa historia osób z nim związanych, a czasem i na nim ukazanych.
- W mojej pracy najbardziej lubię… możliwość kontaktu z obiektem bez zapośredniczeń oraz to, że zawsze mogę zapytać konserwatorów o kwestie techniczne dzieła, które wciąż potrafią być dla mnie zagadką. Bardzo cenię fakt, że wciąż nasza praca pozwala na działania naukowe. Nie lubię niedofinansowania, choć potrafi ono pobudzać do kreatywnych rozwiązań.
- Kiedy po raz pierwszy wchodzę do jakiegoś muzeum… Najpierw szukam planu poglądowego galerii, żebym mogła się zorientować w przestrzeni. Zazwyczaj mam kilka “perełek”, które bardzo chcę zobaczyć i szukam najkrótszej drogi do nich. A potem już zdaję się na efekt zaskoczenia podczas wędrówki.
- Muzealna publiczność to dla mnie… odbiorca, którego ciekawość chcę zaspokoić, ale bez przeładowania nadmiarem informacji. Zawsze, gdy przygotowuję się do spotkania z publicznością albo piszę teksty towarzyszące wystawie wyobrażam sobie, że odbiorcą będzie moja Mama. Niestety nie ma jej już wśród nas, ale zawsze z uwagą słuchała rozmaitych opowieści o oglądanej wspólnie sztuce. Jej zainteresowania na co dzień skupione były w świecie matematycznych obliczeń, tym bardziej było dla mnie satysfakcjonujące, kiedy wciągała ją historia poszczególnych dzieł.
- Mój muzealny autorytet/wzór to… Moją mentorką była Hanna Benesz, której nie ma już z nami. Wieloletnia kustoszka malarstwa niderlandzkiego i flamandzkiego, autorka katalogu kolekcji tego malarstwa w MNW. Przekazała mi całą niezbędną wiedzę o pracy w muzeum. Charakteryzował ją niezwykły etos pracy, była skrupulatną i dociekliwą badaczką, a przy tym potrafiła cieszyć się życiem i zarażała tą radością. To olbrzymi przywilej, że mogłam z nią współpracować i korzystać z jej rozległego doświadczenia, którym hojnie się dzieliła.
- Gdybym mogła przenieść się w czasie, chciałabym trafić do… Nie chciałabym się nigdzie ruszać, odpowiadają mi czasy, w których żyjemy. Jako kobieta mogę cieszyć się niezależnością w podejmowaniu decyzji i swobodą w kształtowaniu kariery zawodowej. Choć wciąż nie są to idealne czasy, to wierzę, że będą zmieniały się na lepsze.
- Lubię, kiedy w muzeum… wszystko działa jak dobrze naoliwiona machina.
- Moje zawodowe marzenie to… dalej się rozwijać, tworzyć ciekawe wystawy i współpracować przy inspirujących projektach.
- Za 10 lat chciałabym… wciąż mieć ten sam zapał do pracy ze sztuką i spotkań z publicznością.
