Muzeum Tadeusza Kantora powstało w 2018 roku. Mieści się w nowym budynku Cricoteki, przy ulicy Nadwiślańskiej 2-4. Tutaj znajdują się magazyny zbiorów, sale wystawowe, siedziba Archiwum i muzealne biura. Misja Muzeum, jego charakter i cele związane są ściśle z historią oraz ideami kształtującymi działalność Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA.
Muzeum działa w ramach Cricoteki, stanowiąc jedną z zasadniczych jej części. Równocześnie jednak jest bijącym sercem całej instytucji. To tutaj zdeponowane zostały nie tylko materialne dzieła Kantora lecz także jego myśli, wizje, plany i koncepcje. Z tego powodu placówka zajmuje się nie tylko gromadzeniem zbiorów, ich naukowym opracowaniem, zabezpieczaniem, konserwacją oraz udostępnianiem, lecz także i analizą przemian oraz długiego trwania idei założyciela Cricoteki. Kolekcja tutaj przechowywana składa się przecież nie tylko z fizycznych obiektów lecz również – w przeważającej mierze – z dziedzictwa niematerialnego. Oprócz konserwacji obiektów, praca nad zbiorami polega zatem na podtrzymywaniu przy życiu towarzyszącej im kruchej tkanki intelektualnej, na nieustannym jej ożywianiu i puszczaniu w ruch.
Kiedy Tadeusz Kantor podjął na początku lat osiemdziesiątych ideę stworzenia ośrodka Teatru Cricot 2, jego zamiarem było stworzenie miejsca, które byłoby żywe dla następnych pokoleń i które niosłoby w przeszłość niezdeformowany przekaz Teatru Cricot 2 oraz jego twórcy. Kantor powtarzał w ciągu słowa o żywym archiwum, używając zamiennie tego terminu z terminem „muzeum”. Zarazem jednak jego wizja zawierała trudny do rozstrzygnięcia paradoks, bowiem niełatwo jest pogodzić ze sobą wezwanie do kontynuacji dorobku z zachowaniem go w niezmienionej formie. A tak właśnie brzmi przesłanie artysty, stanowiące nieustanne wyzwanie dla Cricoteki.
Struktura zbiorów muzealnych rozdziela się na część archiwalną i tę poświęconą teatrowi oraz sztukom wizualnym. W ramach Muzeum działa Archiwum wraz z Biblioteką Fachową. Samo Archiwum jest najstarszą częścią Cricoteki, funkcjonującą od samego jej początku, czyli od 1980 roku. Mieści się w symbolicznym centrum Cricoteki. Jest rodzajem jej pamięci. Sprawuje opiekę nad różnorodnymi dokumentami związanymi z działalnością teatralną Kantora. Z kolei Dział Zbiorów i Wystaw jest jednym z najmłodszych w Cricotece, powstał w 2018 roku. Powierzona została mu piecza nad kostiumami teatralnymi, obiektami i rekwizytami mającymi teatralną proweniencję, a także nad dziełami plastycznymi Kantora.
Dział Zbiorów i Wystaw sprawuje opiekę nad kilkoma tysiącami obiektów muzealnych. Kantorowi zależało na zachowaniu obiektów ze spektakli teatralnych, nad których wartością dokumentalną dominuje ta artystyczna. W tym celu w 1984 roku powołał specjalną komisję, która zatwierdziła status dzieł sztuki dla 24 najważniejszych obiektów z przedstawień Teatru Cricot 2. Spośród innych, najcenniejszych obiektów trzeba wymienić kompletny zespół kostiumów, całościowy zbiór obiektów, rekwizytów, elementów scenografii i przestrzeni scenicznej związanych z działalnością Cricot 2, a także liczne dzieła plastyczne, w tym kolekcja rysunków.
Ważna część kolekcji mieści się w Galerii-Pracowni Tadeusza Kantora przy ulicy Siennej 7. Tutaj znajduje się ostatnie miejsce życia i pracy Kantora, zachowane w stanie nienaruszonym, udostępniane zwiedzającym zgodnie z jego wolą.
