Zbiór pamiątek po profesorze Franciszku Ottcie – wieloletnim wykładowcy Politechniki Gdańskiej, który był odpowiedzialny za wznowienie działalności uczelni po wojnie, trafił do Muzeum Gdańska. Ponad sto dokumentów, zdjęć, medali i odznaczeń zostało przekazanych przez rodzinę.
Muzeum do swojej kolekcji otrzymało kolejne dary związane z historią miasta i jego mieszkańców. Pamiątki po prof. Franciszku Ottcie, który przyjechał do Gdańska ze Lwowa w 1945 roku i był jednym z pierwszych wykładowców Politechniki Gdańskiej po zakończeniu II wojny, w imieniu rodziny, przekazała Elżbieta Otto, bratanica profesora.
Franciszek Otto urodził się 4 października 1904 roku we Lwowie, zmarł 22 września 2000 roku w Gdańsku. Był inżynierem, naukowcem, wieloletnim wykładowcą Politechniki Gdańskiej.
Brał udział w obronie Lwowa w listopadzie 1918 roku oraz w wojnie polsko-bolszewickiej 1920-1921. W 1996 roku Franciszek Otto otrzymał od ówczesnego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego krzyż „Obrońcy Ojczyzny”.
W młodości należał do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” we Lwowie, które prężnie tam działało w okresie międzywojennym. Zdjęcia, legitymacje, odznaki oraz listy gratulacyjne od kolegów z okazji ślubu – to obok świadectw szkolnych najstarsze pamiątki po Franciszku Otto, jakie trafiły do Muzeum.
Kolejne dokumenty dotyczą studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, na której naukę rozpoczął w 1921 roku. W 1927 roku został zatrudniony w Katedrze Geometrii Wykreślnej tejże uczelni, gdzie współpracował m.in. z prof. Kazimierzem Bartlem. Po zamknięciu uczelni przez Niemców w 1941 roku pracował w Izbie Przemysłowo-Handlowej we Lwowie. Rodzinne miasto opuścił w 1944 roku, mając świadomość decyzji podjętych na konferencji w Jałcie.
– Jak weszli drudzy Sowieci do Lwowa, już nas tam nie było. Dowiedzieliśmy się o wyniku spotkania w Jałcie, o tym, że Lwów nie będzie nasz…” – wspominał prof. Franciszek Otto.
Z Lwowa do Gdańska
W styczniu 1945 roku Ministerstwo Oświaty w rządzie lubelskim powierzyło mu zadanie organizacji szkolnictwa wyższego na terenie Gdańska i województwa pomorskiego.
Do Gdańska przyjechał 5 kwietnia 1945 roku. Był jednym z głównych organizatorów Politechniki Gdańskiej, która rozpoczęła działalność w październiku 1945 roku. Znalazł się w gronie pierwszych wykładowców, którym powierzono wznowienie jej prac, co poświadcza dokument wydany już w kwietniu 1945 roku pozwalający mu na przebywanie na terenie uczelni o każdej porze. Tak wspominał początki pracy na Politechnice:
„Weszliśmy przez wyłamaną bramę. W małym budyneczku po prawej stronie mieszkał elektryk. Poleciliśmy mu pokazanie biblioteki, bo najbardziej o to nam chodziło. Elektryk zaświecił dużą latarnię i poprowadził nas do podziemi w tylnej części budynku. Tam zobaczyliśmy u góry niebo, a przy ścianach przykręcone regały żelazne, na których stały spopielałe książki. Bardzo dziwnie wygląda taka książka z oddzielającymi się kartkami, która jak się dmuchnie, to przestaje istnieć”.
Trzydzieści lat pracy naukowej
Profesor Otto w swoich rzeczach zachował również zaproszenie na inaugurację pierwszego po zakończeniu wojny Roku Akademickiego na Politechnice Gdańskiej, które odbyło się 9 kwietnia 1946 roku. Po wznowieniu działalności uczelni Franciszek Otto objął stanowisko w Katedrze Geometrii Wykreślnej na Wydziale Architektury. Dwukrotnie (w latach 1952–1954 oraz 1964–1969) pełnił funkcję dziekana tego wydziału. W 1949 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1972 profesora zwyczajnego. W latach 1946–1972 wykładał również w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, prowadził też wykłady w ramach Politechniki Telewizyjnej. W 1975 roku przeszedł na emeryturę. W 1985 roku otrzymał doktorat honoris causa Politechniki Gdańskiej, a pamiątkowy łańcuch również trafił do zbiorów Muzeum. Profesor Otto jest autorem słynnego, wielokrotnie wznawianego Podręcznika geometrii wykreślnej.
Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Brązowym Medalem „Za długoletnią służbę”, Odznaką Honorową Zasłużonym Ziemi Gdańskiej oraz innymi odznaczeniami państwowymi, wojskowymi i regionalnymi.
Należał m.in. do Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki i Polskiego Towarzystwa Archeologicznego. Prywatnie kolekcjonował numizmaty, interesował się fotografią.
Darczyńcy Muzeum Gdańska
Grono darczyńców, którzy przekazują pamiątki związane z historią Gdańska, stale się powiększa i liczy obecnie już ponad 400 osób. Darczyńcy Muzeum Gdańska są uprawnieni m.in. do bezpłatnego zwiedzania oddziałów czy zniżki na publikacje muzeum.
Chęć przekazania pamiątki można zgłosić mailowo pod adresem historia@muzeumgdansk.pl Zbieramy również relacje ustne i inne materiały. Więcej informacji na: https://muzeumgdansk.pl/zostan-darczynca/
fot. Agnieszka Grabowska/Muzeum Gdańska
