Do nowego Muzeum Bursztynu w gdańskim Wielkim Młynie trafiły bursztyny z jedynej w Polsce kopalni bursztynu. Będzie je można podziwiać już podczas otwarcia muzeum, które planowane jest na 28 czerwca przyszłego roku.
Jedyna w Polsce kopalnia bursztynu mieści się w Niedźwiadej koło Lubartowa, w województwie lubelskim. Wydobycie złóż od lipca 2019 r. prowadzi firma Stellarium i to właśnie ona przekazała Muzeum Bursztynu próbki bursztynu oraz glaukonit i drewno.
Mało osób wie, że bursztyn bałtycki nie występuje jedynie w okolicach pasa nadmorskiego, ale także w głębi Polski. Dar Stellarium dla nowego Muzeum Bursztynu wpisuje się opowieść o początkach bursztynu. Bryłki bursztynu sprzed 45 milionów lat mają charakterystyczny dla lubelskich złóż wiśniowy, bądź rubinowy kolor. Prezesi kopalni, Henryk Ciosmak i Jerzy Socała, przesłali również 3 kilogramy glaukonitu, czyli tzw. „niebieskiej ziemi”, w której zalega jantar oraz próbki drewna. Przekazane eksponaty zostaną zaprezentowane na nowej wystawie stałej w Wielkim Młynie
mówi Waldemar Ossowski, dyrektor Muzeum Gdańska.
Do Muzeum Gdańska trafiło prawie 1,5 kg bursztynu, 3 kg glaukonitu, czyli minerału z gromady krzemianów oraz próbki wydobytego podczas eksploatacji kopalni drewna.
Za charakterystyczny, rubinowy kolor lubelskiego bursztynu odpowiada najprawdopodobniej wysoka temperatura.
W takim kolorze, jak i z charakterystyczną „korą zwietrzelinową” bursztyny występują w dominującej większości tylko w stropowej części skał złożonośnych. Jest to związane najprawdopodobniej ze zmianami termicznymi. Świadczyć może o tym biomarker lewoglukozan, który powstaje w wyniku pirolizy związków takich jak celuloza. Rubinowa barwa jest prawdopodobnie wynikiem rekonfiguracji termicznej węglowodorów, z których zbudowany jest bursztyn. Tutaj pewną analogią są procesy zachodzący w autoklawach. W tych urządzeniach bursztyn jest ogrzewany i poddany działaniu wysokiego ciśnienia, które zmieniają jego kolor
mówi Robert Loręc, geolog z firmy Stellarium.
Podczas eksploatacji złóż w Niedźwiadej odkryto również pumeksy oraz żużle. Mogą one sugerować aktywność wulkaniczną na w tym obszarze w eocenie (od 56,0 do 33,9 mln lat temu), a to z kolei może mieć związek z pożarami lasów pokrywających ówczesne tereny Europy Środkowej.
