Podjęta dwa lata temu współpraca Muzeum Miedzi z wrocławską Akademią Sztuk Pięknych owocuje na kilku polach. Dzięki niej w Pracowni Konserwacji i Restauracji Ceramiki i Szkła rekonstruowane są obecnie artefakty ze zbiorów muzeum, odnalezione podczas wykopalisk archeologicznych.
Chodzi o wyjątkowo cenną ceramikę grobową z epoki brązu, którą odkryto w latach 70. XX wieku w Legnicy przy ul. Spokojnej, gdzie znajdowało się cmentarzysko kultury łużyckiej pochodzące z okresu epoki brązu (1100-750 p.n.e.).
Restaurowane naczynia wykorzystywano podczas rytuału pogrzebowego. Wśród nich jest unikatowa zdobiona waza będąca popielnicą na szczątki i pięć podarowanych do grobu naczyń, które napełniano pokarmem i składano z nadzieją, że to pomoże się przenieść umarłemu do świata przodków. Dary ofiarne w trakcie ceremonii napełniać się miały energią, stając się w ten sposób talizmanami rytuału. We wspomnianych czasach pochówek ciałopalny był dominującą praktyką funeralną, a ceramika jest śladem po zwyczaju, od którego pochodzi nazwa kultury pól popielnicowych. Konserwacja i restauracja naczyń mając zapobiec destrukcji i utrwalić strukturę dzieł.
Aby przywrócić odnalezionym naczyniom pierwotną formę, należało najpierw wiernie odtworzyć ich brakujące fragmenty, co zrobiono wzorując się na analogicznych naczyniach z tamtego okresu, a następnie wszystkie elementy posklejać w całość. Teraz z powodzeniem będą mogły stać się częścią muzealnej ekspozycji
mówi Tomasz Stolarczyk, kierownik Działu Archeologii Muzeum Miedzi w Legnicy.
Prace – prowadzone pod kierunkiem dr Marii Gąsior – stanowią pracę magisterską studentki Pauliny Kobieli. Korzyść jest obopólna. Muzeum, dzięki współpracy, bezkosztowo otrzyma zrekonstruowane eksponaty, studenci natomiast mogą wykorzystać zdobytą w czasie studiów wiedzę i doświadczenie.
