Najnowsza wystawa familijna Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie przy ul. Kredytowej 1, otwiera się 15 listopada w przestrzeni Muzeum dla Dzieci. „Kwiaty Polskie” to pełna zagadek i tajemnic wędrówka przez polską obrzędowość tropem roślin kwitnących. Edukacyjna ścieżka biegnie przez siedem sal pełnych kwiatów, barw i przygód, a rytm zwiedzania wyznaczają pory roku i odwieczny cykl życia. Na dzieci i dorosłych czeka wielozmysłowa ścieżka z bujnym bukietem wiedzy. Wystawa łączy perspektywy wielu dziedzin, m.in. etnografii, antropologii kulturowej, botaniki czy przyrodoznawstwa, poruszając aktualne w dobie antropocenu tematy.
Wystawa familijna „Kwiaty Polskie” ma zachęcić publiczność do używania etnograficznej metody w interpretowaniu zjawisk kultury. Możemy przyjrzeć się rozmaitym dawniejszym i współczesnym polskim praktykom, w których ludzie używają kwiatów oraz zastanowić się jak i po co to robią. W naturze człowieka jest nieustanne kreowanie kultury w odwołaniu do zasobów „naturalnego otoczenia”. To otoczenie, w czasach ogromnego wpływu, jaki ludzkość na nie wywiera, staje się krajobrazem przetworzonym, a więc w pewnej mierze efektem kultury.
„To dziesiąta wystawa na 10-lecie Muzeum dla Dzieci, a jednocześnie wystawa jubileuszowa na 135-te urodziny Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie. – zaznacza Anna Grunwald, Kierowniczka Działu Edukacji w PME oraz współkuratorka wystawy. – Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie było pionierem wystaw familijnych, dlatego zależało nam, aby „Kwiaty Polskie” jako wystawa jubileuszowa, była wyjątkowa. Na zwiedzających czeka wiele warstw i wątków, zagadek i gier. Etnografia, jako nauka uważnego przyglądania się światu, stwarza szerokie pole do łączenia wielu dziedzin naukowych i czerpania z mnogości wiedzy, dzięki czemu nasza wystawa obfituje w wielozmysłowe doświadczenia”.
Zwiedzanie różnokolorowych sal wystawy „Kwiaty Polskie” wyznacza odwieczny cykl przyrody, pór roku, narodzin i śmierci. Każda sala reprezentuje inny czas w roku i życiu zarówno ludzi, jak i przyrody, pełna jest edukacyjnych zabaw dla najmłodszych i ich opiekunów. Na wystawie będzie okazja, aby przymierzyć suknię ślubną czy pobujać się na sznurach z lnu i konopi. Obiekty ze zbiorów Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie będzie można zobaczyć w zestawieniu z projektami artystycznymi zaprojektowanymi specjalnie na tę wystawę przez Tomasza Armadę, Ewelinę Węgiel i Filipa Holaka. Dzięki nagraniom muzycznym odwiedzający posłuchają też tradycyjnych pieśni o kwiatach. Nie zabraknie zagłębiania się w tajniki etnobotaniki i medycyny ludowej.
W Stodole zwiedzający nieco odpoczną od natłoku wrażeń, a jednocześnie odkryją, co łączy kwiaty ze słomą i sianem, a w sali ciemności, które gatunki kwitną nocą. – dodaje Grunwald – Pokażemy także współczesny design, aktualną literaturę w postaci kwietnej biblioteczki, kwietne gry planszowe oraz udostępnimy przestrzeń do stworzenia własnych prac twórczych. Poznając w każdej sali kwietne rytuały, obrzędy i praktyki na publiczność czeka również detektywistyczna przygoda w rozwiązywanie tajemniczej zagadki, której elementy ukryliśmy po całej wystawie.
Wystawa jest dostępna w językach polskim, angielskim i ukraińskim. Ekspozycji towarzyszą: wideoprzewodnik w polskim języku migowym, skrypty i opisy alternatywne multimediów, audiodeksypcja wystawy oraz filmy z dialogami opatrzone napisami. Projektując wystawę brano pod uwagę potrzeby osób w spektrum autyzmu.
Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie istnieje od 1888 r. To najstarsze i największe muzeum etnograficzne w Polsce jest przestrzenią, w której dorobek kultury światowej spotyka się z indywidualną wrażliwością, stając się inspiracją do odkrywania piękna tkwiącego w różnorodności. W nowocześnie urządzonych wnętrzach prezentujemy wystawy stałe i czasowe o interdyscyplinarnym charakterze i zróżnicowanej tematyce. Naszą misją jest kolekcjonowanie różnorodności i bogactwa kultur całego świata oraz prezentowanie ich wartości jako dobra ogólnonarodowego, tym samym przyczyniając się do rozwoju społeczeństwa otwartego.
fot. P. Walczak, www.ethnomuseum.pl
