Nowa wystawa stała „Miasto – Moda – Maszyna” to trzy kondygnacje i licząca ponad 2 500 m² przestrzeń, którą wypełni blisko 400 obiektów z kolekcji muzeum. Prace nad wystawą trwające od trzech lat wkraczają właśnie w kolejny etap czyli m.in. przewożenie pierwszych obiektów oraz przygotowanie do prac aranżacyjnych. Wystawę będzie można obejrzeć już jesienią tego roku.
Historia Łodzi przemysłowej to opowieść pełna kontrastów, której krajobraz na przestrzeni lat tworzyły wielkie fabryki, ale i niewielkie zakłady rzemieślników, duże państwowe przedsiębiorstwa, a także prywatne firmy, które o przetrwanie walczyły w trudnych czasach transformacji ustrojowej.
O skomplikowanych losach łódzkiego przemysłu włókienniczego, mającego ogromny wpływ na rozwój miasta, a także o rozwoju przemysłu odzieżowego w Polsce opowie nowa wystawa stała w CMWŁ, która już wkrótce wypełni trzy kondygnacje najstarszego skrzydła Białej Fabryki.
mówi Aneta Dalbiak, dyrektor Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.
Na parterze poświęconym maszynom i technikom włókienniczym widzowie poznają proces produkcji tkanin, techniki zdobnicze i przełomowe etapy w rozwoju technologii włókienniczej. Pasjonaci nowinek technicznych odnajdą tu wiele cennych zabytków – ręczne wrzeciono i kołowrotek, XIX-wieczną zgrzeblarkę, krosna i przędzarki z początku XX wieku, a także nowoczesne maszyny włókiennicze stosowane w wielkich zakładach przemysłowych do produkcji masowej.
Do unikatowych zbiorów, które będzie można obejrzeć na wystawie po raz pierwszy należą dwa krosna: najstarsze w Łodzi krosno z około 1878 roku, pochodzące z fabryki Izraela Poznańskiego oraz krosno
z fabryki Maurycego Bauera – urządzenie do produkcji tkanin kolorowych. Oba eksponaty, zanim trafiły do zbiorów CMWŁ, 60 lat spędziły na strychu jednego ze śląskich domów. Zostały wykupione tuż po drugiej wojnie światowej dla absolwenta szkoły włókienniczej, który planował założyć własną tkalnię. Z uwagi na niekorzystną koniunkturę nigdy do tego nie doszło.
mówi Magda Komarzeniec, zastępca dyrektora CMWŁ.
Na kolejnej kondygnacji zwiedzający będzie mógł zapoznać się z historią Łodzi – ekspozycja przypomni bowiem o wydarzeniach, zakładach, przedsiębiorstwach oraz instytucjach funkcjonujących w mieście na przestrzeni wieków. Znajdą się tu pamiątki obrazujące historię rodu Geyerów, założycieli Białej Fabryki oraz innych łódzkich zakładów przemysłowych: fotografie, odznaki, medale, papiery wartościowe, regulaminy pracy, a nawet pierwsze gadżety reklamowe. Unikatem wśród eksponatów jest ponad stuletni rękopis pamiętnika synowej Ludwika Geyera, Heleny, opisujący jej codzienne życie, przekazany w depozyt muzeum przez jej prawnuczkę. W tej części wystawy będzie można obejrzeć również eksponaty związane z modą początku XX wieku. Oprócz ubiorów i akcesoriów kobiecych zaprezentowane zostaną również wybrane ubiory męskie.
Ostatnia część wystawy, usytuowana na drugim piętrze, dotyczyć będzie wzornictwa i mody z okresu powojennego, od 1945 roku aż do początku XXI wieku. W przestrzeni znajdzie się odzież i akcesoria ze zbiorów muzeum, charakterystyczne dla masowej produkcji państwowych zakładów odzieżowych
i najbardziej znanych marek modowych, jak np. Telimena, Moda Polska czy Hoffland, a także rozwijających się równolegle mniejszych zakładów prywatnych czy domowych pracowni krawieckich. Ostatni prezentowany na wystawie okres pokaże znamienne dla tego czasu, dwie kontrastujące ze sobą tendencje – odzież produkowaną na ogromną skalę w „sieciówkach” i modę autorską, reprezentowaną przez realizacje Arkadiusa.
Na realizację wystawy stałej muzeum pozyskało 165 000 złotych z programu „Wspieranie działań muzealnych” realizowanego przez Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu oraz otrzymało dotację w wysokości 400 000 złotych z budżetu Miasta Łódź. Otwarcie planowane jest na listopad 2021 roku.
Wystawa powstaje w zmodernizowanym, najstarszym skrzydle Białej Fabryki. Inwestycja przeprowadzona została w ramach projektu pn. „Wzbogacenie oferty Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi poprzez modernizację infrastruktury, prace konserwatorskie i zakup wyposażenia”, który otrzymał dofinansowanie z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko.