Odbyły się obchody 84 rocznicy Bitwy Radłowskiej oraz Bitwy o Most w Biskupicach Radłowskich. W obchodach wziął udział wicemarszałek Województwa Małopolskiego – Józef Gawron.
Główne uroczystości rozpoczęły się od złożenia kwiatów pod tablicą upamiętniającą w kościele parafialnym w Biskupicach Radłowskich, następnie nastąpił przemarsz pod pomnik Bohaterów Września, gdzie odbyła się Msza Św. w intencji poległych żołnierzy i mieszkańców Biskupic Radłowskich. Po liturgii został odśpiewany hymn państwowy oraz odbył się apel poległych, nie zabrakło również salwy honorowej. Wicemarszałek Józef Gawron złożył wieniec pod pomnikiem poległych.
Bitwa Radłowska to miejsce szczególne w historii Polski. Jest przykładem niezłomnej postawy Żołnierzy II Rzeczypospolitej, którzy na trwale zapisali się swoim bohaterstwem i męstwem w naszej historii. Oni złożyli w ofierze swoje życie, by Polska była wolna. My, naród, który zawsze stał w obronie największych wartości, pamiętamy o naszych bohaterach i o tym, jak dużo im zawdzięczamy – powiedział wicemarszałek Józef Gawron.
Na obchody rocznicowe licznie przybyli mieszkańcy gminy oraz zaproszeni goście. Wydarzenia z czasów II Wojny Światowej są żywym wspomnieniem wśród najstarszych mieszkańców gminy. Upamiętnienie Bitwy Radłowskiej i Bitwy o Most w Biskupicach Radłowskich są lekcją patriotyzmu dla młodszych pokoleń i tę lekcję dzieci i młodzież odrabia z dużym zaangażowaniem.
Warto przypomnieć, że na południowo-zachodnim odcinku frontu Armia „Kraków”, dowodzona przez generała Antoniego Szyllinga, kierowała się na linię rzek Dunajca i Nidy. Żołnierze 6. Dywizji Piechoty generała Bernarda Monda i 21. Dywizji Piechoty Górskiej generała Józefa Kustronia z Grupy Operacyjnej „Boruta”, zmierzali w stronę Dunajca, aby pod Bobrownikami i Biskupicami Radłowskimi przeprawić się na jego prawy brzeg i zająć nowe stanowiska obronne. Celem niemieckich oddziałów wydzielonych z 2. Dywizji Pancernej było przedostanie się na tyły wojsk polskich. 7 września o godzinie 16:30 niemieckie wozy bojowe były już na przedmieściach Radłowa. Początkowo 4. pułk strzelców podhalańskich powstrzymywał niemieckie natarcie. Ostatecznie jednak w godzinach wieczornych Radów został opanowany przez nieprzyjaciela. W nocy z 7 na 8 września most w Biskupicach został wysadzony, aby na drugi brzeg nie przedostały się niemieckie czołgi. Żołnierze polscy kontynuowali, przy wsparciu mieszkańców Biskupic Radłowskich, dramatyczną przeprawę przez brody na rzece Dunajec. Biskupice zostały opanowane przez oddziały niemieckie. O świcie rozpoczęło się polskie natarcie w wyniku, którego żołnierzom 20. Pułku Piechoty i pułków podhalańskich udało się opanować teren wzdłuż drogi prowadzącej z Radłowa do Biskupic. Po kilkugodzinnej wymianie ognia natarcie polskie zostało jednak przerwane. Oddziały były zmuszone wycofać się w kierunku Niecieczy, Otfinowa i Wietrzychowic. Trwały walki w centrum Radłowa. To walczyli żołnierze broniący ostatnich gniazd polskiego oporu, wśród nich bohaterscy obrońcy folwarku „Szatanówka” oraz budynku radłowskiej szkoły. Gdy kolejne próby zdobycia szkoły i nakłonienia polskich żołnierzy do kapitulacji zakończyły się niepowodzeniem, żołnierze niemieccy użyli miotaczy ognia. Spłonął budynek, a wraz z nim jego obrońcy.
Bitwa radłowska trwała 48 godzin. Była największą bitwa stoczoną przez żołnierzy polskich z wojskami niemieckimi w tej części Małopolski. W walkach o przeprawę przez Dunajec poległo prawdopodobnie 243 polskich żołnierzy, a około 700 zostało rannych. Jednak, co należy podkreślić, ponad 26 tysięcy przekroczyło rzekę i mogło kontynuować dalszą walkę.
Źródło: Serwis Prasowy UMWM
