Muzeum-Zamek w Łańcucie zaprasza we wtorek 25 kwietnia na godz. 18.00 do d. Kasyna Urzędniczego na XVII spotkanie „Łańcuckiej Resursy Kultury Pamięci”. Wydarzenie będzie poświęcone pamięci Antoniego Dudy-Dziewierza – dyrektora łańcuckiego Muzeum w latach 1952-1972.
Gościem spotkania będzie Zuzanna Guzel-Szczepiórkowska – wnuczka dyrektora A. Dudy-Dziewierza, autorka opowieści o historii i kulisach powojennej odbudowy Zamku w Łańcucie, opartej na biografii dyrektora A. Dudy-Dziewierza i wspomnieniach pracowników Muzeum. W programie zaplanowano także krótką projekcję filmu TVP z 1971 r. Spotkanie poprowadzi Wit Karol Wojtowicz.
Antoni Duda-Dziewierz zawsze był w centrum spraw związanych z odbudową i rozbudową kraju. Już w latach 20. w Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej dał się poznać jako dobry organizator i energiczny zarządca. Od 1939 r. kierował szpitalem we Lwowie. Po wojnie działał na Wybrzeżu. W Łańcucie, gdzie objął zarządzanie Zamkiem, prowadził prace remontowe i rekonstrukcyjne, przywracając niezwykłe piękno tej rezydencji. Za czasów jego zarządzania Muzeum osiągnęło szczyty popularności. Dyrektor był darzony sympatią i szacunkiem współpracowników, potrafił przyciągnąć wspaniałych fachowców oraz pasjonatów pracy na rzecz Muzeum.
Działał na rzecz turystycznego rozwoju Rzeszowszczyzny – utworzył Wojewódzką Składnicę Zabytków Ruchomych. Powołał Wojewódzką Pracownię Konserwatorską. Organizował Dni Muzyki Kameralnej.
Sprawując funkcje w Łańcucie, niemal dekadę gospodarował w Krasiczynie. Wspomagał także remont siedzib w Żarnowcu, Przeworsku, Sieniawie.
Efekty podejmowanych przez niego działań zostały przedstawione w biografii, autorstwa Zuzanny Guzel-Szczepiórkowskiej. Czytelnicy znajdą w niej odpowiedzi m.in. na pytania: Skąd się wziął w Łańcucie Antoni Duda-Dziewierz? Dlaczego zdecydował się podjąć pracę przy rekonstrukcji zrujnowanego zabytku, jakim była wówczas dawna siedziba rodów Lubomirskich i Potockich? Jakimi metodami udało mu się wskrzesić świetność Zamku i doprowadzić do jego niezwykłej popularności?
Na kartach biografii nie zabrakło również informacji o uwarunkowaniach społecznych, politycznych lat 1950-1970, o trudnościach przy podejmowaniu wielkich zadań i przeszkodach w ich realizacji oraz o entuzjazmie, zaangażowaniu, i postawie ówczesnych pracowników Muzeum.
