Przebieg kariery zawodowej
Pierwsze miejsce pracy: Muzeum (wtedy jeszcze) Okręgowe w Ciechanowie. To było tuż po studiach w 1987 albo 1988. Przyjeżdżałem raz w tygodniu z Warszawy i uzupełniałem karty inwentaryzacyjne, w każdym razie nie były to żadne prace zlecone, ale autentyczny etat, co prawda w wymiarze 1/4.
Potem krótko Galeria Wieża, którą opuściła właśnie Joanna Kiliszek. Udało się tam zorganizować wystawy obrazów Edwarda Dwurnika i prac Jurka Caryka w towarzystwie rysunków niezależnej grupy moskiewskich artystów Anapa.
A potem prawie trzydzieści lat w Muzeum Narodowym w Warszawie, z tego niemal dwadzieścia w dziale malarstwa polskiego, gdzie miałem okazję pracować przy wielu wystawach malarstwa polskiego, także zagranicznych. Sam w tym czasie byłem kuratorem m.in. wystawy malarstwa Olgi Boznańskiej (Zamek w Szczecinie, 1998), Mikalojusa Čiurlionisa (wraz z Nijolė Adomavičienė, MNW 2000) i Artysta na wakacjach? (Muzeum Ziemi Chełmskiej w 2005 i Muzeum Sopotu 2006), wraz z Andrzejem Szczerskim Śladami Prerafaelitów (Muzeum Pałac w Wilanowie 2006) i Symbolism in Poland and Britain (Tate Britain 2009, trzecim kuratorem była Alison Smith).
Ważne dla mnie pozostają wystawy zorganizowane z Adamem Harasem w Galerii „A” w Starogardzie Gdańskim: Akademizm w 47 przykładach (2008) i Sztuka w Wielkim Mieście (2009). W 2019 wraz z Anną Grochalą zorganizowałem wystawę Na jednej strunie. Malczewski i Słowacki (Muzeum Narodowe w Warszawie). W międzyczasie, co bardzo dla mnie ważne, pracowałem przy przedsięwzięciach Janusza Boguckiego i Niny Smolarz czyli Aśram Anawim, a później także z żoną w Wydawnictwie kle, które wydało m.in. sześć tomów Lekcji muzyki Piotra Orawskiego, a także książki Philippe’a Beaussanta, Gilesa Waterfielda i Anny Manickiej.
W ostatnim dziesięcioleciu zajmowały mnie prace w ramach projektów z zakresu humanistyki cyfrowej, m.in. Poezja na marginesie cywilizacji (https://pnamc.ehum.psnc.pl/) i Obraz modyfikowany (http://reframedimage.uw.edu.pl/), wcześniej jako Koordynator ds. Digitalizacji MNW doprowadziłem, we współpracy z Piotrem Czyżem i Marcinem Romeyko-Hurko, do uruchomienia kolekcji online MNW (cyfrowe.mnw.art.pl).
Od 15 czerwca 2021 jestem dyrektorem Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.
Publikacje
Publikacje w większości krótkie i efemryczne, trzeba by było dziś dobrze ich się naszukać, na przykład tekstów pisanych na początku lat dziewięćdziesiątych do Non-Stopu, kiedy jego redaktorem naczelnym był Sławomir Gołaszewski, guru nadwiślańskich rastafarian, czy do wrocławskiego Formatu. Najważniejsze może to Dzieci – kwiaty Olgi Boznańskiej, (Więź, 9, 1997), Krytyka artystyczna Teodora de Wyzewy (Warszawa 2005), Malarz Słowackiego w katalogu wystawy Na jednej strunie. Malczewski i Słowacki (Warszawa 2019) i kilka pozycji wydanych przez Edipresse w serii poświęconej sztuce polskiej.
Test zdań niedokończonych:
- Gdybym nie był muzealnikiem… byłbym programistą.
- W mojej pracy najbardziej lubię… chwile, kiedy najlepiej widać współdziałanie zespołu, od którego zależy powodzenie, zwłaszcza kiedy zbliża się termin otwarcia wystawy.
- Kiedy po raz pierwszy wchodzę do jakiegoś muzeum… zawsze mnie to emocjonuje, choćby było ono najskromniejsze.
- Muzealna publiczność to dla mnie… nietrafne określenie. Pojęcie użyteczne wyłącznie w statystyce. Potencjalnie każdy.
- Zazdroszczę innym muzealnikom… Nie, niczego im nie zazdroszczę. To ciężki kawałek chleba. Ale sami tego chcieli!
- Mój muzealny autorytet/wzór… To łatwe pytanie. Miałem dużo szczęścia, i dziś nie muszę się zastanawiać jak na nie odpowiedzieć. Moja długoletnia szefowa w dziale malarstwa polskiego MNW Elżbieta Charazińska, jedna z osób najbardziej zasłużonych dla tej instytucji, choć śledzący działalność MNW tylko z mediów mogą nie wiedzieć o kogo chodzi, albo pomylić ją ze znaną pisarką o podobnym nazwisku.
- Gdybym mógł przenieść się w czasie, chciałbym trafić do lat 60. XX wieku.
- Lubię, kiedy muzeum… staje się miejscem spotkań, które gdzie indziej byłyby niemożliwe albo mogłyby być udziałem tylko wybranych. Kiedy zabytek z muzealnej kolekcji zaczyna rozbudzać wyobraźnię i zachęcać zwiedzających do rozmowy na jego temat.
- Moje zawodowe marzenie to… zostawić muzealną kolekcję w stanie nie gorszym niż ją przejąłem, a może nawet lepszym.
- Za 10 lat chciałbym… aby kolekcja MAW była zdigitalizowana i opublikowana w całości online.
