W związku ze zbliżającą się 81. rocznicą deportacji pierwszych Polaków do niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, Muzeum Auschwitz planuje stworzenie wersji wideo książki „Początki Auschwitz w pamięci pierwszego transportu polskich więźniów politycznych” autorstwa dyrektora dr. Piotra M. A. Cywińskiego.
W publikacji fragmenty relacji byłych więźniów zestawiono w siedmiu rozdziałach tworzących płynnie opowiedzianą historię 728 mężczyzn, którzy m.in. za działalność konspiracyjną oraz próby przedostania się do armii polskiej we Francji, trafili z więzienia w Tarnowie do Auschwitz.
Do udziału w tym społecznym przedsięwzięciu muzealnicy zapraszają młodzież ze szkół ponadpodstawowych. Każdy fragment relacji z książki zostanie odczytany przez inną osobę, a całość zostanie zmontowana w jeden film, który Muzeum opublikuje na swojej stronie internetowej oraz w mediach społecznościowych w dniu rocznicy – 14 czerwca.
mówi Bartosz Bartyzel, rzecznik prasowy Muzeum.
Zgłoszenia przyjmowane są do 9 maja. Wybrane osoby otrzymają następnie fragment relacji do samodzielnego nagrania oraz informacje techniczne.
„Założenie obozu nie powinno być postrzegane jedynie w kategoriach decyzji administracyjnej, jako pewien fakt lub punkt w linearnej historii II wojny światowej. Utworzenie tego typu instytucji i osadzenie w niej pierwszych setek więźniów od samego początku wskazywało na coś więcej” – napisał dr Piotr Cywiński we wstępie do książki. „Widać w tym pierwszym okresie, niemalże jak w pigułce, najważniejsze elementy polityki koncentracyjnej: faktyczne wyjęcie osadzonych spod prawa, świadomą dehumanizację, hierarchizację struktury więźniarskiej oraz totalną ingerencję w każdy aspekt bytowania społeczności więźniów – zarówno w pracy, w czasie niby-wolnym, w porze noclegów, posiłków, w momencie zachorowania, jak i w namiastkach życia społecznego” – czytamy.
14 czerwca 1940 r. Niemcy skierowali z więzienia w Tarnowie do obozu Auschwitz grupę 728 Polaków. Wśród nich byli żołnierze kampanii wrześniowej, członkowie podziemnych organizacji niepodległościowych, gimnazjaliści i studenci, a także niewielka grupa polskich Żydów. Otrzymali oni numery od 31 do 758.