W ciągu trzydziestu pięciu lat pracy jako położna, dwa spędziła jako położna – więzień w kobiecym obozie koncentracyjnym Oświęcim-Brzezinka. Przyjęła w Auschwitz ponad trzy tysiące porodów. Właśnie ukazała się drukiem biografia Stanisławy Leszczyńskiej, której autorką jest Maria Stachurska.
Stanisława Leszczyńska stała się ikoną położnictwa, to w rocznicę jej urodzin obchodzony jest w Polsce Dzień Położnej. Wszystkie dzieci, które witała na świecie, urodziły się zdrowe. Obóz przeżyło trzydzieścioro z nich.
Maria Stachurska w swojej książce „Położna. O mojej cioci Stanisławie Leszczyńskiej” opisała życie kobiety niezwykłej, wybitnej, a nadal nie dość dobrze znanej. Opowiada nie tylko o najważniejszych datach z jej życia, heroicznej postawie w czasie drugiej wojny światowej, lecz także o życiu codziennym, sposobie bycia, emocjach i pasjach.
„Tak bardzo chciałabym to wykrzyczeć całemu światu!” – Stanisława Leszczyńska przez długi czas nie opowiadała o swoim pobycie w obozie. Zrobiła to dopiero w wydanym w 1957 r. „Raporcie położnej z Oświęcimia”. Dowiadujemy się w nim, że mimo panujących w obozie warunków, wszystkie porody przebiegły bez komplikacji, a dzieci rodziły się zdrowe, w co nie mógł uwierzyć obozowy lekarz Josef Mengele. Przyjął to z „nienawiścią i gniewem”. Dla niej wiara i powołanie były ważniejsze niż rozkazy obozowego „Anioła Śmierci”.
Jak pisze w swojej książce Maria Stachurska, jej ciocia w piekle Auschwitz-Birkenau była przede wszystkim sobą – kochającą ludzi, dzieci, a nade wszystko Boga, skromną kobietą z łódzkich Bałut. Nie chciała pomników. Jej nagrodą był krzyk zdrowego noworodka w momencie przyjścia na świat i szczęście na twarzy matki. Położnictwu poświęciła połowę życia, drugą połowę oddając rodzinie i czwórce dzieci.
Miałam 16 lat, kiedy odeszła. Pamiętam wiele, ale moje wspomnienia były zbyt ubogie, by mogła powstać z nich książka. Kiedy po śmierci jej synów zostałam zasypana dokumentami, wspomnieniami i zapiskami o cioci Stasi – poczułam, że jest to swoistego rodzaju testament, który należy wypełnić. Pokazać światu, kim naprawdę była słynna położna z Auschwitz-Birkenau. Napisać nie o ikonie, tylko o prostej kobiecie, bo taka była: pełna ciepła i zrozumienia dla każdego człowieka. Mam nadzieję, że udało mi się wiernie odtworzyć jej portret. Że w tej biografii pokazałam kobietę z krwi i kości. I że ten obraz zwykłego człowieka, na który składają się drobne i większe sprawy dnia codziennego, jeszcze bardziej uczyni z niej bohaterkę
podkreśla Maria Stachurska.
Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Burda Media Polska.
Maria Stachurska urodziła się w Łodzi. W trakcie studiów rozpoczęła swoją przygodę z filmem. Pracowała przy filmach fabularnych i dokumentalnych. Od 1992 r. zaczęła realizować własne projekty filmowe. W latach dziewięćdziesiątych była prezesem studia filmowo-wydawniczego. Była redaktorem filmowym w WSiP. Jest reżyserem, scenarzystką, dokumentalistką, autorką krótkometrażowych filmów i słuchowisk radiowych. Prowadzi własną autorską Pracownię Sztuk Wszelkich. Zajmuje się także pisaniem ikon. Film dokumentalny o Stanisławie Leszczyńskie jej autorstwa pt. „Położna” był prezentowany na 60. Krakowskim Festiwalu Filmowym. Na 35. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Niepokalanów film ten otrzymał wyróżnienie. Książka przez nią napisana, pod tym samym tytułem, jest pierwszą pełną biografią Stanisławy Leszczyńskiej. Prywatnie Maria Stachurska jest mamą Anny Lewandowskiej, sportsmenki, trenerki fitness i Piotra Stachurskiego, scenografa i artysty malarza oraz dumną babcią Klary i Laury.
