Zamek Królewski na Wawelu otrzymał dwie prestiżowe statuetki Sybilla 2022. Nagrodzony został zjawiskowy Nowy Skarbiec Koronny w kategorii „Nowe i zmodernizowane wystawy stałe”. Do Skarbca trafiła też Nagroda Publiczności – wręczona w tym roku po raz pierwszy w historii!
– Te dwa laury, uznawane za synonim Oscarów w środowisku muzealników, ogromnie nas cieszą. Są wyrazem uznania specjalistów dla ciężkiej i pełnej zaangażowania pracy całego Zespołu Zamku Królewskiego na Wawelu. Zapewniam jednak, że nikt z nas nie pracuje dla nagród, choć są one znaczącym powodem do radości. Misją każdego Wawelczyka, z którą autentycznie się identyfikujemy, jest szerokie upowszechnianie i udostępnianie bezcennej w skali świata, królewskiej kolekcji. Dlatego szczególnie dziękujemy naszym Gościom, naszym Zwiedzającym, że uznali Skarbiec Koronny za najważniejsze wydarzenie muzealne roku 2022. To wyjątkowy moment – pierwsza w historii statuetka w tej kategorii należy do Wawelu! Choć warto dodać, że w zeszłym roku odbyło się pilotażowe głosowanie, w którym też triumfowaliśmy z wystawą „Wszystkie arrasy króla…”. Zapewniam, że nie zamierzamy się zatrzymać i już 14 września otworzymy kolejną spektakularną wystawę w iście królewskim stylu, obrazującą kulturę i sztukę doby Jagiellonów w czasach największej świetności dynastii – komentuje prof. Andrzej Betlej, Dyrektor Zamku Królewskiego na Wawelu.
Konkurs na Wydarzenie Muzealne Roku Sybilla jest od lat najważniejszą formą uznania najwybitniejszych osiągnięć polskich muzeów działających oraz realizujących zadania statutowe w kraju i poza jego granicami. Sybilla to też propagowanie najlepszych wzorów działalności muzealnej oraz nieocenione źródło wiedzy o historii oraz kierunkach rozwoju polskiego muzealnictwa.
Organizatorem Konkursu jest rokrocznie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, którego rolą jest wyznaczanie standardów w muzealnictwie, kreowanie warunków jego rozwoju, upowszechnianie jego osiągnięć jak również sieciowanie polskich muzeów.
Podczas uroczystej gali wyróżnionym i nagrodzonym muzeom wręczono dyplomy oraz statuetki Sybilli. Muzea nagrodzone w poszczególnych kategoriach otrzymały ponadto przyznane przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego nagrody finansowe.
W tym roku po raz pierwszy wręczono statuetkę Sybilli przyznaną przez muzealną publiczność. W zorganizowanym przez NIMOZ internetowym głosowaniu brały udział wszystkie muzea nominowane przez jury do nagrody Sybilla w poszczególnych kategoriach konkursowych., Obserwując ogromne zainteresowanie konkursem w mediach społecznościowych i liczbę oddanych głosów, można uznać go za sukces. Warto odnotować zaangażowanie samych muzeów w nagłaśnianie za pomocą dostępnych kanałów komunikacji informacji o nagrodzie publiczności i docieranie z nią do swoich odbiorców i lokalnych społeczności. Odzew w postaci oddanych głosów i komentarzy w mediach społecznościowych pokazuje jak ważna jest społeczna rola muzeów i znaczenie muzeów dla najbliższego otoczenia.
Podsumowanie 43. edycji Sybilli oraz wręczenie nagród i wyróżnień odbyło się w Zamku Królewskim na Wawelu, który w poprzedniej Sybilli zdobył Grand Prix za wystawę Wszystkie arrasy króla. Powroty 2021-1961-1921 oraz zwyciężył w pilotażowo zorganizowanym plebiscycie publiczności. Od tego roku nowy zapis regulaminu Sybilli daje przyszłym zwycięzcom Grand Prix możliwość współorganizacji z Instytutem uroczystej gali kolejnej edycji konkursu.
Jury konkursowe tegorocznej edycji Sybilli dokonało oceny ponad 140 zrealizowanych w 2022 roku muzealnych projektów, przesłanych w ramach sześciu kategorii konkursowych:
- konserwacja i ochrona dziedzictwa kultury,
- edukacja,
- projekty naukowo-badawcze,
- nowe i zmodernizowane wystawy stałe,
- wystawy czasowe,
- inwestycje.
Organizacja Konkursu na Wydarzenie Muzealne Roku oraz Konferencji Muzeów Rejestrowanych nie byłaby możliwa bez współpracy z partnerami, w szczególności z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, które wspiera i patronuje tak konkursowi, jak i konferencji, oraz z Zamkiem Królewskim na Wawelu i Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, które udostępniły przestrzeń muzealną oraz włączyły się w organizację wydarzenia.
Skład jury 43. Konkursu na Wydarzenie Muzealne Roku Sybilla 2022
dr hab. Michał Woźniak, prof. UMK – przewodniczący jury
Pracownik naukowy w Katedrze Zabytkoznawstwa i Muzealnictwa UMK, prezes Stowarzyszenia Muzeów Sztuki Inżynieryjnej
Anna Wende-Surmiak – zastępca przewodniczącego jury
Polska filolog romańska, muzealnik i tłumaczka. W latach 2012-2021 dyrektor Narodowego Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem.
dr Paulina Florjanowicz
Archeolog, Dyrektor Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów.
Radosław Jaśczak
Naczelnik wydziału ds. muzeów w Departamencie Dziedzictwa Kulturowego, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
dr Bartosz Kuświk
Historyk, Dyrektor Instytutu Śląskiego w Opolu.
dr Beata Nessel-Łukasik
Socjolog, historyk sztuki, muzealnik, badacz, adiunkt w Instytucie Filozofii
i Socjologii APS.
Kacper Sakowicz
Filozof, Szef Gabinetu Politycznego MKiDN, reprezentant Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego.
Robert Supeł
Menadżer kultury i muzealnik. Dyrektor Departamentu Zarządzania i Inwestycji
w Galerii Narodowej w Pradze.
prof. dr hab. Iwona Szmelter
Pracownik naukowy Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Wydział Konserwacji
i Restauracji Dzieł Sztuki.
prof. dr hab. Jan Święch
Dziekan Wydziału Historycznego UJ, Kierownik Zakładu Teorii Muzealnictwa
i Dokumentacji Etnograficznej.
Agata Wąsowska-Pawlik
Historyk sztuki, Dyrektor Międzynarodowego Centrum Kultury.
Projekty nominowane do nagród Sybilla 2022:
Kategoria Konserwacja i ochrona dziedzictwa kultury
Muzeum Narodowe w Krakowie
RYTOWNICTWO JOACHIMA LELEWELA. KATALOG MATRYC GRAFICZNYCH I RYCIN LELEWELA ZE ZBIORÓW MUZEUM NARODOWEGO W KRAKOWIE
Joachim Lelewel, znakomity polski historyk, polityk okresu powstania listopadowego, był również grafikiem amatorem, własnoręcznie ilustrującym swe liczne naukowe publikacje.
W 1897 roku Muzeum Narodowe w Krakowie pozyskało do swych zbiorów rytowniczą spuściznę po uczonym. Jej trzonem była kolekcja 232 matryc graficznych, opracowanych przez Lelewela w technikach akwaforty i miedziorytu. Kolekcja przyjęta wówczas do zbiorów narodowych na 125 lat przepadła w muzealnych magazynach. Jej pierwszą prezentacją szerokiej publiczności była wystawa „Lelewel. Rytownik Polski”, zorganizowana w muzeum w 2022 roku.
Opracowanie naukowe i zabiegi konserwatorskie realizowano w latach 2018–21 w ramach interdyscyplinarnego projektu badawczego „Katalog kolekcji graficznej Joachima Lelewela ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie”. Uczestniczyli w nim muzealni konserwatorzy z Pracowni Konserwacji Rzemiosła Artystycznego, Metalu i Broni oraz Pracowni Konserwacji Papieru i Skóry oraz Pracowni Introligatorskiej, we współpracy z kustoszami z Gabinetu Grafiki i Rysunku.
Muzeum Niepodległości w Warszawie
KONSERWACJA TYNKÓW Z INSKRYPCJAMI W CELACH WIĘZIENNYCH W MAUZOLEUM WALKI I MĘCZEŃSTWA
Mauzoleum Walki i Męczeństwa w Warszawie mieści się w gmachu dzisiejszego Ministerstwa Edukacji i Nauki. W wyniku działań wojennych budynek nie został zniszczony ani zdewastowany. Na ścianach cel zachowało się około 1200 napisów – inskrypcji wykonanych przez przebywających w celach więźniów. Niejednokrotnie są to jedyne ślady po osobach tu przetrzymywanych. Upływ czasu nie jest łaskawy dla tak delikatnej materii jak inskrypcje natynkowe, tym bardziej że wykonano je w trudnych warunkach więziennych. Od czasu ich powstania mija osiemdziesiąt lat. W 2021 roku Muzeum pozyskało środki na przeprowadzenie prac konserwatorskich naściennych inskrypcji w celach aresztu w alei Szucha. Prace wykonano na przełomie lat 2021 i 2022.
Muzeum w Przeworsku Zespół Pałacowo-Parkowy
KONSERWACJA SAMOCHODU POŻARNICZEGO STAR 20 Z 1953 ROKU ZE ZBIORÓW DZIAŁU HISTORII POŻARNICTWA MUZEUM W PRZEWORSKU
W 1948 roku w Fabryce Samochodów Ciężarowych w Starachowicach rozpoczęto produkcję w całości zaprojektowanego w Polsce samochodu ciężarowego Star 20 o ładowności 3,5 tony. Umożliwiło to kilka lat później podjęcie prac nad przygotowaniem produkcji pożarniczych samochodów gaśniczych na krajowych podwoziach. Poddany pracom konserwatorskim Star 20 wyprodukowany w 1953 roku użytkowany był przez Ochotniczą Straż Pożarną Pantalowice. Samochód służył w OSP Pantalowice do końca 1987 roku. W styczniu 1988 roku samochód przekazano bezpłatnie do Działu Historii Pożarnictwa Muzeum w Przeworsku jako eksponat muzealny. Zabytkowy pojazd jest interesującym przykładem polskiej myśli technicznej i lokalnego dziedzictwa kulturowego, który po 34 latach otrzymał drugie życie i stanowi jeden z ważniejszych eksponatów muzeum.
Kategoria Edukacja
Muzeum Architektury we Wrocławiu
LABORATORIUM ARCHITEKTURY
„Laboratorium architektury” to dwuletni pilotażowy projekt z zakresu edukacji architektonicznej dla klas 1–3 szkoły podstawowej. Jego celem było uwrażliwienie dzieci na przestrzeń, w której żyją oraz uzmysłowienie uczestnikom, że architektura to nie tylko wznoszenie konstrukcji, ale także oprawa życia codziennego, która ma bezpośredni
wpływ na nasze samopoczucie. Ważnym elementem tych działań były warsztaty plenerowe, podczas których wspólnie przyglądano się elementom przestrzeni miejskiej, zastanawiając się, jak można ją kształtować, aby ta była przyjazna i inkluzywna. W ramach projektu przygotowano także bezpłatne materiały edukacyjne dostępne w Internecie: książkę z zestawem ćwiczeń architektonicznych oraz filmy „Skala”, „Plan” i „Światło” w trzech wersjach: z tłumaczeniem na polski język migowy, z napisami oraz audiodeskrypcją.
Muzeum Ziemi Kępińskiej im. T. P. Potworowskiego
ŚPIEWAJĄCE AKWARELE. ZAMIENIAMY POSTUMENTY NA INSTRUMENTY
To nowatorski projekt edukacyjno-promocyjny popularyzujący twórczość Tadeusza Piotra Potworowskiego oraz Muzeum Ziemi Kępińskiej. W ramach wydarzenia przeprowadzono sensoryczne zajęcia edukacyjne, przystosowane dla najmłodszych odbiorców oraz dla osób z niepełnosprawnościami. Podczas spotkania uczestnicy dowiedzieli się, w jaki sposób artyści widzą i słyszą kolory. Następnie uczestnicy warsztatów poszukiwali dźwięków uchwyconych na obrazach Potworowskiego. Ukoronowaniem zajęć były warsztaty plastyczne, na których wykorzystano materiały wtórne do stworzenia kreatywnych i ekologicznych instrumentów. Wszystko odbyło się przy dźwiękach muzealnej piosenki Śpiewające Akwarele. Ważną częścią projektu było wydawnictwo edukacyjne oparte na technologii kolorowanki wodnej. Kolorowanka zawierała siedemnaście rysunków inspirowanych pracami Potworowskiego, które znajdują się w zbiorach muzeum.
Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku
PROJEKT I WYKONANIE–MISTRZ RZEŹBIARSTWA FRANZ WAGNER Z KŁODZKA
Tak podpisywał się pod swymi dziełami przedwojenny kłodzki rzeźbiarz Franz Wagner. W dużej mierze nierozpoznana i niedoceniana przez mieszkańców Kłodzka modernistyczna i neobarokowa rzeźba Franza Wagnera stanowi nieodłączny element pejzażu architektonicznego miasta. 5 sierpnia 2022 roku o godz. 20.30 rozpoczęła się w plenerze żywa lekcja historii. Składały się na nią inscenizowane w różnych zakątkach miasta opowieści o życiu i dorobku artystycznym Franza Wagnera, przeplatane historiami z życia Kłodzka. Przekaz uatrakcyjniono efektami wizualnymi i akustycznymi. Szlak nocnej wędrówki po mieście z przewodniczką wyznaczały dzieła artysty. Wielowymiarowe przedsięwzięcie łączyło różne dziedziny sztuki, przekazujące wiedzę w twórczy i niekonwencjonalny sposób i pozwalające jego uczestnikom otworzyć się na doświadczenie kłodzczan sprzed stu lat. W jego realizację zaangażowano osoby w różnym wieku, od dzieci po seniorów.
Kategoria Projekty naukowo-badawcze
Muzeum Narodowe w Kielcach
MUZEOTERAPIA – SPOSÓB NA TRUDNE CZASY. KONFERENCJA NAUKOWA
Nowe role muzeów początku XXI wieku daleko wykraczają poza dotychczasowe obszary funkcjonowania instytucji kulturalnych w społeczeństwie. W ich funkcjonowaniu zachodzi transformacja, skierowana na wykorzystanie ekspozycji muzealnych do oddziaływania terapeutycznego na odbiorców. Tę nową, współczesną formę działalności muzeów nazywamy muzeoterapią. Od 2018 roku w Muzeum Narodowym w Kielcach organizowane są cykliczne konferencje naukowe. Doświadczenia konferencyjne pozwoliły na podjęcie pierwszych prób praktycznych w zakresie prowadzenia zajęć w obszarze muzeoterapii. Zorganizowana w 2022 roku konferencja zatytułowana „Muzeoterapia – Sposób na trudne czasy”, stanowiła przełom w zakresie badań nad muzeoterapią. W trakcie obrad skupiono się na roli muzeów w minimalizowaniu skutków stresu w trudnych czasach popandemicznych, radzeniu sobie z problemami oraz zwróceniu uwagi na widzów muzeów w kontekście przestrzeni, ekspozycji i narracji muzealnych.
Muzeum Śląskie w Katowicach
PROJEKT NAUKOWO-BADAWCZY DOTYCZĄCY EDYCJI ŹRÓDEŁ W POSTACI TEKSTÓW ŹRÓDŁOWYCH Z TZW. ARCHIWUM POWSTAŃ ŚLĄSKICH ZAWIERAJĄCEGO MATERIAŁY PIERWOTNE, CZYLI WYTWORZONE W LATACH 1919–1921
Muzeum Śląskie w Katowicach w latach 2006–2022 realizowało projekt naukowo-badawczy związany z edycją archiwaliów w postaci tekstów źródłowych z tzw. Archiwum Powstań Śląskich. Dokumenty z tego zbioru przechowywane są w Instytucie Józefa Piłsudskiego
w Nowym Jorku, gdzie ostatecznie trafiły po ewakuacji we wrześniu 1939 r. Efektem wieloletnich prac są trzy tomy, które ukazały się odpowiednio w latach 2017, 2020 i 2021. Zawarty w tomach „Archiwum…” materiał można spożytkować na kilka sposobów. Z jednej strony wykorzystać do opracowań naukowych, precyzując dotychczas zastaną olbrzymią wiedzę na temat powstań śląskich 1919–1921, z drugiej – odtworzyć genealogię pokolenia powstańców śląskich, które zeszło już dawno z historycznej sceny. Archiwum pozwala także na podtrzymywanie pamięci o tych wypadkach, nie tylko w szerokim tego słowa znaczeniu, lecz przede wszystkim na gruncie lokalnym, w poszczególnych gminach, a zwłaszcza w rodzinach, których przodkowie wzięli udział w powstaniach.
Muzeum w Gliwicach
HALSZTACKIE CMENTARZYSKO KULTURY ŁUŻYCKIEJ W ŚWIBIU (STANOWISKO. 16), POWIAT GLIWICKI
W trakcie trzydziestoletnich badań wykopaliskowych muzeum pozyskało cenną kolekcję przedmiotów (ponad 8 tys. sztuk) ceramicznych, szklanych, brązowych i żelaznych o proweniencji miejscowej oraz importów o doskonale udokumentowanym kontekście funeralnym. Było to jedno z nielicznych, dużych birytualnych cmentarzysk grupy górnośląsko-małopolskiej, badanych od lat 60. XX wieku, które nie zostało wprowadzone do szerszego obiegu naukowego. Celem projektu było przygotowanie w pełni profesjonalnej monografii stanowiska, zawierającej nie tylko klasyczną prezentację źródeł archeologicznych, ale także szereg analiz archeologicznych i specjalistycznych, które odzwierciedlają aktualną wielokierunkową refleksję metodologiczną oraz poszerzające się możliwości interdyscyplinarnych badań w archeologii. Efektem projektu jest interdyscyplinarna monografia stanowiska Cmentarzysko z wczesnej epoki żelaza w Świbiu na Górnym Śląsku.
Kategoria Nowe i zmodernizowane wystawy stałe
Muzeum Fotografii w Krakowie
CO ROBI ZDJĘCIE?
Wystawa „Co robi zdjęcie?” jest wielowątkową opowieścią o historii, teraźniejszości i przyszłości fotografii i technik fotograficznych bazującą w całości na bogatych zbiorach Muzeum Fotografii w Krakowie. Wystawa pozwala widzom zobaczyć fotografię w różnych jej wymiarach i odmianach: jako sposób zapisu historii, sztukę, nośnik rodzinnej historii, materialny obiekt, obraz stworzony w konkretnej epoce i politycznych realiach. Wystawa podzielona jest na pięć części. Każda z nich zachęca do myślenia o fotografii w pewnym określonym kontekście. Zapraszamy zatem do zastanowienia się JAK robiona jest fotografia (Technologia); KTO stoi za obiektywem aparatu (Fotografujący); CO jest fotografowane (Fotografowane); DLACZEGO robi się zdjęcia (Informacja) oraz CO MOŻE jeszcze robić fotografia w przyszłości (Przyszłość).
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
KOLEKCJONERSTWO POTOCKICH
Wystawa opowiada o trzech pokoleniach rodu Potockich, ich zainteresowaniach sztuką oraz historią, które stały się podstawą dzisiejszego Muzeum. Potoccy jako właściciele Wilanowa konsekwentnie powiększali zbiory sztuki, które od 1805 roku zostały udostępnione szerokiej publiczności – pro publico bono. Ekspozycja znajduje się na pierwszym piętrze pałacu, które poddano pracom remontowym w latach 2017–2019. Inspiracją były zachowane
przekazy ikonograficzne wnętrz z XIX oraz początku XX wieku. Na wystawie zaprezentowano ponad 700 najcenniejszych obiektów z kolekcji wilanowskiej: obrazów, mebli, rzeźb, rysunków i wyrobów rzemiosła artystycznego. Wystawa „Kolekcjonerstwo Potockich” jest częścią wieloletniej strategii Muzeum w zakresie uzupełniania i scalania kolekcji, systematycznej restauracji wnętrz pałacu i udostępniania ich publiczności wraz z odpowiednią narracją – dla upowszechniania wiedzy o historii i kulturze Polski.
Zamek Królewski na Wawelu – Państwowe Zbiory Sztuki
NOWY SKARBIEC KORONNY
Nowy Skarbiec Koronny to jedna z głównych stałych ekspozycji Zamku Królewskiego na Wawelu, której odsłona nastąpiła w czerwcu 2022 roku. W 1795 roku zawartość Skarbca została zrabowana przez Prusaków, a następnie w większości zniszczona. Fundamentem wawelskiej ekspozycji są ocalałe po pruskiej grabieży pojedyncze zabytki ze staropolskiego Skarbca Koronnego (Szczerbiec), precjoza z królewskich i książęcych skarbców (między innymi Sobieskich, Radziwiłłów, Sapiehów, Potockich), pamiątki po sławnych Polakach – monarchach, arystokratach i dowódcach, a także oznaki wysokich dystynkcji, dary dyplomatyczne i trofea. Wystawie towarzyszy program edukacyjny, stworzono kampanię promocyjną oraz szereg publikacji, na przykład katalog wybranych zbiorów Najpiękniejsze w Skarbcu. Pamiątki królewskie czy wydawnictwa popularne i edukacyjne. Metamorfoza Skarbca oznacza dla publiczności nowe spojrzenie na wyjątkową kolekcję i niezapomniane doświadczenie w kontakcie ze sztuką i historią.
Kategoria Wystawy czasowe
Muzeum Narodowe w Lublinie
TAMARA ŁEMPICKA. KOBIETA W PODRÓŻY
Wystawę zorganizowano z okazji 42. rocznicy śmierci jednej z najbardziej znanych polskich artystek. Jej życie owiane jest legendą, która wzmacnia jej popularność wśród publiczności i do której powstania przyczyniła się po części ona sama, a po części jej niezwykła biografia. By w pełni pokazać życie i twórczość Tamary Łempickiej, kuratorzy zabrali widza w podróż jej śladami. Przestrzeń wystawy została podzielona na strefy dotyczące kolejnych miejsc pobytu artystki, znajdujących się na mapie Europy i obydwu Ameryk, z których każda odnosiła się do innego etapu jej życia. Widzowie mogli podziwiać prawie sześćdziesiąt prac artystki, pochodzących z niemal każdego etapu jej kariery artystycznej. Obrazy, grafiki i rysunki opowiadające historię niezwykłego życia artystki zostały zaprezentowane w otoczeniu przedmiotów codziennego użytku – mebli, rzemiosła artystycznego oraz strojów. Wystawa stanowiła próbę przeniesienia widza w świat lat 20. i 30. XX wieku, w sam środek niezwykłej epoki, podporządkowanej nowemu stylowi jakim było art déco.
Muzeum Narodowe w Warszawie
WITKACY. SEJSMOGRAF EPOKI PRZYSPIESZENIA
Twórczość wizualna Stanisława Ignacego Witkiewicza prezentowana była dotychczas przede wszystkim w zgodzie z założeniami jego estetyki – zasadami wypracowanej przez niego teorii Czystej Formy. Celem wystawy „Witkacy. Sejsmograf epoki przyspieszenia” było odczytanie na nowo twórczości artystycznej Witkiewicza przez osadzenie jego prac w dwudziestowiecznych i współczesnych kontekstach teoretycznych. Nowym interpretacjom służyć będzie skojarzenie artystycznych praktyk Witkiewicza z wybranymi wątkami jego refleksji o charakterze ontologicznym, psychologicznym, historiozoficznym i społecznym.
W programie towarzyszącym wystawie można było odnaleźć między innymi transmitowane na żywo wykłady specjalistów różnych dziedzin, czytanie performatywne dramatów Witkacego czy performance Ramony Nagabczyńskiej. Największym zaangażowaniem widzów cieszyły się specjalne efekty dostępne w mediach społecznościowych, pozwalające użytkownikom „zwitkacyzować” swój wizerunek, nadając mu charakterystyczny dla twórczości artysty wygląd.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
ABAKANOWICZ. TOTALNA
Była to pierwsza całościowa prezentacja wyjątkowej kolekcji prac Magdaleny Abakanowicz zgromadzonej przez Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Wystawa dawała odbiorcom niepowtarzalną szansę zapoznania się nie tylko z reprezentatywnym dla sztuki Abakanowicz zbiorem prac, ale przede wszystkim z poznaniem ewolucji twórczości jednej z najwybitniejszych współczesnych rzeźbiarek. Nawiązując do praktyki Abakanowicz, która w zależności od miejsca ekspozycji każdorazowo budowała nowe environments ze swoich obiektów rzeźbiarskich, wystawa starała się przybliżyć i odtworzyć sposób myślenia artystki o przestrzeni i potencjale kompozycyjnym trójwymiarowych prac oraz relacji, jaka zachodziła między obiektem a przestrzenią. Ważnym elementem uzupełniającym narrację wystawy były filmy dokumentalne poświęcone artystce. Wystawie towarzyszył bogaty program edukacyjny skierowany do różnych grup odbiorców, w tym do osób o odmiennej percepcji, oraz liczne projekty performerskie i seminarium dla animatorów kultury pod tytułem. „Abakanowicz. Inspirująca”.
Kategoria Inwestycje
Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej
LEŚNICTWO – ZESPÓŁ ZABYTKOWYCH BUDYNKÓW DAWNYCH OSAD LEŚNYCH W PARKU ETNOGRAFICZNYM MUZEUM KULTURY LUDOWEJ W KOLBUSZOWEJ
Wraz z upowszechnieniem się planowej gospodarki leśnej w pierwszej połowie XIX wieku w pejzażu polskiej wsi pojawił się nowy typ zabudowy – osady leśne. Ich podstawowym elementem był budynek mieszkalny przeznaczony dla rodziny leśniczego lub gajowego. Towarzyszyły mu zabudowania inwentarskie i techniczne – będące zapleczem dla hodowli, upraw polowych i prac leśnych. Usytuowanie tych obiektów na terenie Parku Etnograficznego Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej pozwoliło na pokazanie ich w pierwotnych relacjach funkcjonalnych i w naturalnym otoczeniu przyrodniczym. Razem z aranżacją wnętrz dało to zespół ekspozycyjny przedstawiający reprezentatywne i właściwie kompletne leśnictwo z początków XX wieku. Prace nad pozyskaniem, zestawieniem i urządzeniem wszystkich obiektów trwały od 2006 do 2022 roku. Obszar leśnictwa podzielono na trzy strefy: przydomową z kwietnym ogrodem od frontu oraz ogródkiem warzywnym na tyłach leśniczówki, gospodarczą – rozciągającą się między zabudowaniami, a także część do prac leśnych.
Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni
MAGAZYN STUDYJNY MUZEUM MARYNARKI WOJENNEJ W GDYNI
Muzeum Marynarki Wojennej od 70 lat sprawuje opiekę nad zabytkami polskiego oręża morskiego. Ostania dekada to okres dynamicznego rozwoju tej placówki i rozbudowy jej unikatowej kolekcji. W 2022 roku na zboczu gdyńskiej Kamiennej Góry, w najbardziej atrakcyjnej turystycznie części miasta, Muzeum otworzyło dla zwiedzających podziemne magazyny studyjne. Inwestycję zrealizowano z uwzględnieniem walorów architektonicznych i przyrodniczych; wykorzystano też odnawialne źródła energii i ekologiczne rozwiązania między innymi naturalne światło i ogrzewanie geotermalne. Podziemny kompleks połączono z siedzibą Muzeum w zakresie konstrukcji, izolacji i wykończenia. Jednocześnie w trakcie prac budowlanych zastosowano nowoczesne technologie, które pozwoliły wykonać głębokie wykopy w niestabilnym gruncie i zabezpieczyć je, bez sprowadzania zagrożenia dla mieszkańców. Co ważne, podziemne magazyny studyjne Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni mogą także pełnić funkcję schronu dla pracowników i zabytków.
Muzeum Narodowe w Kielcach
MODERNIZACJA MUZEUM ARCHEOLOGICZNEGO W WIŚLICY JAKO ODDZIAŁU MUZEUM NARODOWEGO W KIELCACH
Pierwsze muzeum archeologiczno-historyczne otwarto w Wiślicy w 1966 roku, jednak dopiero rok 2017, kiedy to placówkę włączono w struktury Muzeum Narodowego w Kielcach, okazał się przełomowy. Środki pozyskane z Funduszy Europejskich pozwoliły stworzyć unikatowy, ponad 150-metrowy podziemny szlak łączący najważniejsze wiślickie artefakty. Jedna ścieżka turystyczna objęła, dotychczas odrębne, elementy ekspozycji muzealnej – pawilon archeologiczny oraz rezerwat archeologiczny w podziemiach bazyliki mniejszej. Projekt zrealizowano w ciągu czterech lat. Remont obiektów wchodzących w skład kompleksu muzealnego oraz wykonana najnowszymi metodami konserwacja reliktów przyczyniły się do zachowania dziedzictwa kulturowego, a także zwiększenia jego atrakcyjności i – co najważniejsze – bezpieczeństwa. Poprawiły się warunki eksponowania oraz możliwe stało się upowszechnianie dziedzictwa poprzez projekty badawcze i edukacyjne.
Tekst: Urszula Wolak-Dudek Rzecznik prasowy Główny specjalista Zamek Królewski na Wawelu
