10 maja 2025 r. o godz. 12:00 w Muzeum Nikifora w Krynicy-Zdroju odbędzie się wernisaż wystawy „Barbara Józefowicz. Co tak naprawdę mi w duszy gra… malarstwo art naif”.
Barbara Józefowicz pochodzi z Oleśnicy na Dolnym Śląsku, jest z wykształcenia geologiem. W czasie studiów na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, tańczyła i śpiewała w studenckim zespole folklorystycznym „Krakus”. Zawsze pełna energii i młodzieńczej fantazji, widziała swoją przyszłość tyleż konkretnie co i zagadkowo : ”Miałam jakieś absurdalne wyobrażenia, że po studiach rozpocznę wiercenia za złotem na Alasce albo zakotwiczę gdzieś na Morzu Północnym na platformie wiertniczej”. Tymczasem, podjęła pracę zawodową geologa w Wielkopolsce. Praca w terenie, „na wiertni”, związana z mieszkaniem przez wiele tygodni w warunkach „polowych”, była dla młodej matki, którą niedługo po studiach została, dość trudna. Dlatego, gdy okoliczności życiowe stworzyły taką szansę, postanowili obydwoje z mężem zaryzykować radykalną zmianę życia, która wiązała się z podjęciem pracy i zamieszkaniem na dłużej w Ameryce Południowej. Okres pobytu za granicą przeciągnął się na blisko 20 lat. Mieszkała 5 lat w Meksyku i 5 lat w Argentynie, w Buenos Aires, ponadto na Kubie, w Kolumbii, w USA i w Kanadzie, a także przez pewien czas w Hiszpanii i w Bułgarii.
Wielkie wrażenie wywarł na niej zwłaszcza Meksyk, gdzie jak uważa „każdy rodzi się artystą”, choć doświadczyła i niedobrych stron życia w tym kraju. Systematycznie zaczęła malować ok. 2002 r., podczas zamieszkiwania w Argentynie. Równocześnie z malarstwem zainteresowała się witrażami. I choć pierwsze pozostanie zawsze malarstwo, i w tej dziedzinie osiągnęła sukcesy, m.in. duży witraż jej autorstwa zawisł w parlamencie prowincji Alberta w Kanadzie, po wygraniu przez autorkę konkursu. Dorobek artystyczny Barbary Józefowicz jest dziś imponujący. Jej obrazy prezentowane były na wystawach w wielu krajach… Ale początkowo, jak czyni wielu twórców art brut, malowała tylko dla siebie. Gdy wreszcie zdecydowała się zaprezentować swoje obrazy publicznie, co miało miejsce w 2002 r. w Buenos Aires, jej twórczość szybko została doceniona. Największy sukces to Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Naiwnej w Bratysławie w 2020 r.
Malowanie jest dla Barbary Józefowicz bardzo osobistym przeżyciem. Każdy obraz jest związany z jakimś prawdziwym doświadczeniem, np. spotkaniem z kimś, podróżą, wspomnieniem dzieciństwa, wspomnieniem miejsc i czasu minionego, opowieściami babci, obserwacją zjawisk przyrody, uczestniczeniem w świętach i obrzędach ludowych i karnawałach, czy to w Polsce czy w Ameryce Południowej itp.
Malarstwo Barbary Józefowicz ma charakter artystyczno-etnograficzny. Chętnie maluje „Wrażenia z dzieciństwa, kiedy świat wydawał się duży i kolorowy, a wszyscy ludzie dobrzy i szczęśliwi”. Tematem obrazów są najczęściej peryferie „wielkiego świata”. Różne małomiasteczkowe albo wiejskie podwórka i zaułki, tak w Polsce jak i w Ameryce, place z gauchos w sombrerach, przy koniach, przed barami dla mężczyzn nazywanymi cantinas. Pojawiają się i akcenty łemkowskie, z którymi malarka mogła zetknąć się w młodości, gdyż właśnie na Dolnym Śląsku osiedlono Łemków wysiedlonych z Karpat w 1947 r. Józefowicz cofa czas, przenosi nas w góry, na szczęśliwą jeszcze, zasypaną śniegiem Łemkowszczyznę, z wiekową drewnianą cerkwią i cmentarzem z charakterystycznymi, prawosławnymi kamiennymi krzyżami.
Wystawa potrwa do 6 lipca 2025 r.
