25 października w Sali Rycerskiej Zamku w Rapperswilu odbyły się uroczystości z okazji 150. rocznicy utworzenia Muzeum Polskiego.
Muzeum Polskie w Rapperswilu jedną z najstarszych instytucji polonijnych, gromadzących zbiory polskiego dziedzictwa. Zostało założone 23 października 1870 r. przez Władysława Ewarysta hr. Broel Platera (1806-1889) w średniowiecznym zamku, który władze kantonu oddały w dzierżawę na 99 lat z możliwością przedłużania. Miało gromadzić pamiątki narodowe i przechowywać je do czasu odzyskania przez Polskę niepodległości. Wśród zbiorów znalazły się druki, rękopisy, autografy, grafika, obrazy oraz rysunki. Zgodnie z uchwałą Sejmu Ustawodawczego i testamentem Władysława hr. Broel Platera, zostały one przewiezione do kraju 14 X 1927 r. Niestety, w czasie wojny zostały niemal całkowicie zniszczone.
Kiedy zbiory z Rapperswilu trafiły do kraju, Muzeum Narodowe Polskie przekształcono w placówkę kulturalną, nazwaną później Muzeum Polskim w Rapperswilu, ze stałą ekspozycją prezentującą dorobek Odrodzonej Rzeczpospolitej. W czasie wojny w muzeum gromadzono głównie książki i materiały dydaktyczne dla polskich placówek kulturalnych w Szwajcarii. Po zakończeniu II wojny Muzeum przejęło w depozyt zbiory tych placówek, a także archiwum 2. Dywizji. Kolekcja powiększyła się też o ukazujące się Szwajcarii i innych krajach Europy poloniki.
25 VIII 1945 r. placówka została przejęta przez rząd w Warszawie. Działania nowych władz spowodowały, że gmina rapperswilska wypowiedziała muzeum umowę dzierżawy i zakończyło ono swoją działalność w Szwajcarii, a zbiory przewieziono do Polski i umieszczono w różnych instytucjach kultury.
W rapperswilskim zamku do początku lat 70 – tych działało Szwajcarskie Towarzystwo Zamków. Wystawy czasowe organizowało tu także Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Polskiego w Rapperswilu. Po jednej z takich wystaw, poświęconej Mikołajowi Kopernikowi, władze gminy zaproponowały Towarzystwu ponowne utworzenie na zamku polskiego muzeum. Formalnie zaczęło ono działać 21 czerwca 1975 roku. Utrzymywane jest przez Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Polskiego w Rapperswilu, jest także członkiem Stałej Konferencji Archiwów, Bibliotek i Muzeów Polskich na Zachodzie.
Muzeum Polskie w Rapperswilu to nie tylko mury, w których świętujemy ten piękny jubileusz. Muzeum w Rapperswilu to 150 lat burzliwej, bo naznaczonej wieloma trudnymi momentami walki o zachowanie i kultywowanie pamięci o najważniejszych okresach polskiej historii, o godne uczczenie największych jej postaci, o popularyzowanie polskiego dorobku kulturowego. Można powiedzieć, że uroczystości jubileuszowe to nie czas i nie miejsce by mówić o rzeczach trudnych. Nie sposób jednak nie wspomnieć w tym dniu o tym, co zdaje się być nieuchronne, czyli o konieczności przeniesienia zbiorów Muzeum poza mury rapperswilskiego zamku. Wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, jak trudny jest to czas dla dyrekcji Muzeum, jego przyjaciół, darczyńców i wszystkich osób zaangażowanych w ochronę tej części polskiego dziedzictwa, która na przestrzeni piętnastu dziesięcioleci właśnie w Rapperswilu znalazła bezpieczną przystań. Pragnę zapewnić o mojej nieustającej woli współpracy oraz wsparcia dla inicjatyw Muzeum
napisał w liście z okazji rocznicy powołania muzeum minister kultury, dziedzictwa narodowego i sportu, Piotr Gliński.
