Zakończył się I etap Plebiscytu i od 15 maja trwa GŁOSOWANIE na Wydarzenie Historyczne Roku 2022. Dziś prezentujemy Państwu projekty z kategorii WYSTAWY:
„Pieśń o domu” w Muzeum im. Marii Konopnickiej
Organizator: Muzeum Okręgowe w Suwałkach
19 sierpnia 2022 r. w Muzeum im. Marii Konopnickiej w Suwałkach udostępniono nową wystawę biograficzno-literacką pt. „Pieśń o domu”. Twórczość Marii Konopnickiej odegrała ogromną rolę w kształtowaniu postaw patriotycznych i ducha narodu na przełomie XIX i XX w. Ta wybitna pisarka i poetka, określana mianem wieszczki, miała barwny życiorys, była kobietą wykraczającą poza ramy swojej epoki, przełamywała stereotypy i bariery. Nowa ekspozycja stała poświęcona życiu i twórczości Konopnickiej to wystawa narracyjna, w której zastosowano rozwiązania (plastyczne środki wyrazu, obiekty scenograficzne, urządzenia techniczne, teksty, wybór muzealiów) służące do zbudowania opowieści przez zwiedzającego. Opowieść jest najważniejszym instrumentem oddziaływania na widza. Zasadą narzucającą narrację i poetykę scen oraz strukturę fabuły jest przyjęcie perspektywy bohaterki. Każda scena to osobne wspomnienie poetki. Obrana konwencja przedstawienia jej biografii jako ciągu wspomnień – a jest to wędrówka po zakamarkach jej umysłu, droga do poznania jej bujnej wyobraźni, błędów i przekłamań w postrzeganiu rzeczywistości, marzeń, ambicji, mozaiki emocji oraz przenikających się przeciwstawnych światopoglądów − zmusza widza do osobistej interpretacji i refleksji. Wystawa zaskakuje połączeniem niezwykłych rozwiązań scenograficznych, instalacji rzeźbiarskich, grafik oraz nowoczesnych technik multimedialnych (m.in. projekcji pepper’s ghost), które tworzą poszczególne sceny i towarzyszą narracji.
Multimedia:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100057530346421
Wielka Lechia – wielka ściema
Organizator: Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie
Wystawa „Wielka Lechia – wielka ściema” opowiadała o teorii spiskowej i pseudonaukowych dywagacjach dotyczących tego, co rzekomo działo się na ziemiach polskich na długo przed Mieszkiem I. Była głosem w sprawie „wylewających się” z Internetu od około dekady informacji o bohaterskich przodkach współczesnych Polaków, zwanych Lechitami, rzadziej Ario-Słowianami. Książki o stworzonym przez nich największym w dziejach imperium (Wielka Lechia) stoją na regałach w księgarniach i bibliotekach (także uniwersyteckich!) obok poważnych publikacji naukowych, a nawet stają się bestsellerami. Środowisko naukowe niechętnie komentuje tę sytuację, podczas gdy użytkownikom Internetu Wielka Lechia kojarzy się głównie z memami. Autorzy wystawy postanowili pójść dalej niż te prześmiewcze obrazki, a jednocześnie skłonić odbiorców do refleksji i dyskusji nie tylko w kwestii Wielkiej Lechii, ale i innych teorii spiskowych i pseudonaukowych. Ekspozycja składała się z 3 części. Pierwszą był teatr cieni – film Dzieje Wielkiej Lechii według turbolechitów. W drugiej 10 wybranych filarów teorii Wielkiej Lechii opatrzono merytorycznym komentarzem, wykazując ich bezpodstawność i nienaukowość; zaprezentowano eksponaty mające rzekomo potwierdzać istnienie Wielkiej Lechii, a które nauka dawno już odrzuciła jako falsyfikaty (m.in. kamienie mikorzyńskie, tzw. Kronika Prokosza). Trzecia, najważniejsza część stanowiła podsumowanie ekspozycji: zawierała wyjaśnienie, czym faktycznie jest Wielka Lechia. Zasygnalizowano zagrożenie, jakie niesie to współczesne zjawisko (rasizm, antysemityzm, antykatolicyzm itd.). Zaprezentowano też „Instrukcję obsługi historii”, czyli zestaw wskazówek, jak radzić sobie z zalewem informacji w dzisiejszym cyfrowym świecie. Przekazowi treści wystawy służyły specjalne zabiegi aranżacyjne: jaskrawa kolorystyka, „niemuzealna” estetyka mająca wywołać u zwiedzających zaskoczenie, memy internetowe, projekcje filmów, szkielet „naukowca czekającego na dowody”, figurki dinozaurów, miecze świetlne, figurki reptilian.
Multimedia/Więcej informacji o wystawie:
https://muzeumgniezno.pl/wystawa,36,wyszukiwanie.html
Wirtualny spacer:
https://spacery.muzeumgniezno.pl/wielka_lechia_wielka_sciema.html
Teledysk promujący wystawę:
https://www.youtube.com/watch?v=Op6PgUCrWCY
Nowa wystawa stała Śląskiego Centrum Wolności i Solidarności
Organizator: Śląskie Centrum Wolności i Solidarności
19 stycznia 2022 r. została udostępniona do zwiedzania nowa wystawa stała Śląskiego Centrum Wolności i Solidarności w Katowicach, poświęcona historii wprowadzenia w Polsce stanu wojennego, pacyfikacji kopalni „Wujek” 16 grudnia 1981 r., działalności ruchów opozycyjnych w okresie do 1989 r. i wydarzeniom związanym z pacyfikacją strajków na obszarze obecnego woj. śląskiego, a także utworzeniu i działalności NSZZ „Solidarność”. Nowa ekspozycja jest skierowana przede wszystkim do ludzi młodych. Dotychczasowa wystawa zajmowała ok. 140 m² na parterze zabytkowego obiektu. To było zdecydowanie za mało, by pokazać wszystkie eksponaty znajdujące się w zbiorach placówki. Obecnie ekspozycja rozlokowana jest na 3 poziomach i zajmuje w sumie powierzchnię ponad 1100 m². Wystawa mieści się w dawnym magazynie odzieżowym kopalni „Wujek”, skąd 16 grudnia 1981 r. członkowie plutonu specjalnego ZOMO strzelali do strajkujących górników, zabijając 9 z nich. W części centralnej budynku zaprojektowano przeszklony wykusz ze świetlikiem, umożliwiający zwiedzającym wgląd na teren kopalni. Jednocześnie odtworzona została ceglana elewacja budynku. Do najważniejszych eksponatów prezentowanych na wystawie należy czołg T-55. Tego typu czołgi brały udział w pacyfikacji strajku w kopalni „Wujek”. Pojazd został użyczony Śląskiemu Centrum Wolności i Solidarności przez Ministerstwo Obrony Narodowej.
Multimedia: https://scwis.pl/wystawa-stala/
Nowy początek. Modernizm w II RP
Organizator: Muzeum Narodowe w Krakowie
Wystawa „Nowy początek. Modernizm w II RP” prezentowała wielowymiarowość, dynamikę i oryginalny charakter polskiego modernizmu w okresie międzywojennym. Wśród 500 przedstawionych obiektów znajdowały się nie tylko dzieła sztuki – obrazy, rzeźby, grafiki, fotografie oraz wyroby rzemiosła artystycznego – ale także przedmioty codziennego użytku, urządzenia techniczne, makiety architektoniczne i publikacje. Różnorodny charakter eksponatów był odbiciem aspiracji modernizmu, który dążył do zainicjowania przemian w każdej dziedzinie życia. Wystawa dotykała najważniejszych aspektów zachodzących procesów, takich jak budowa nowego państwa, reformy społeczne czy zmiany w życiu codziennym pod wpływem rozwoju technicznego. Zgromadzone na wystawie przykłady architektury, koncepcji urbanistycznych, wyposażenia wnętrz mówiły o ambicjach związanych z racjonalizacją przestrzeni funkcjonalnej. Przykłady eksperymentów malarskich, fotograficznych i typograficznych pokazywały próby odnowy sposobu widzenia. Wybrane urządzenia techniczne świadczyły o fascynacji techniką. Artyści, podobnie jak reformatorzy działający na innych polach, dochodzili do wniosku, że sztuka powinna wziąć czynny udział w wielkim dziele naprawy świata i pomóc stworzyć go na nowo, ale bez powtarzania błędów przeszłości. Wystawa składała się z kilku przestrzeni: „Diagnozy”, „Cele”, „Źródła”, „Sposoby”. Można było na niej obejrzeć dzieła takich artystów, jak Zofia Stryjeńska, Władysław Strzemiński, Katarzyna Kobro, Rafał Malczewski, Xawery Dunikowski, Stanisław Witkiewicz. W ramach towarzyszącego wystawie programu edukacyjnego zostały przygotowane: oprowadzania kuratorskie dla różnych grup odbiorców, w tym niepełnosprawnych, spacer architektoniczny po Krakowie, wykład ekspercki, warsztaty dla dzieci, lekcje muzealne dla szkół oraz zajęcia dla seniorów. Wystawa była w pełni dostępna dla osób z niepełnosprawnościami.
Multimedia:
https://mnk.pl/wystawy/nowy-poczatek-modernizm-w-ii-rp
https://www.youtube.com/watch?v=k0N9y7R8ow0&t=17s
Nowy Skarbiec Koronny
Organizator: Zamek Królewski na Wawelu − Państwowe Zbiory Sztuki
Nowy Skarbiec Koronny to najnowsza odsłona jednej z głównych stałych ekspozycji Zamku Królewskiego na Wawelu, która prezentuje najważniejsze polskie pamiątki historyczne. Skarbiec, znajdujący się na parterze północnego skrzydła zamku, nawiązuje do mieszczących się tu dawniej dwóch historycznych instytucji: Skarbca oraz Archiwum Koronnego. Należały one do atrybutów suwerenności Królestwa Polskiego i Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W Skarbcu przechowywano najcenniejsze insygnia władzy królewskiej, w Archiwum – dokumenty państwowe najwyższej wagi. Zasoby te były pod ścisłą pieczą, a pojedyncze precjoza wyjmowano ze Skarbca jedynie przy wyjątkowych okazjach. W 1795 r. zawartość Skarbca została zrabowana przez Prusaków, a następnie zniszczona. Fundamentem ekspozycji są ocalałe po pruskiej grabieży pojedyncze zabytki ze staropolskiego Skarbca Koronnego, precjoza z królewskich i książęcych skarbców, pamiątki po sławnych Polakach, a także oznaki wysokich dystynkcji, dary dyplomatyczne i trofea. Pokaźny zestaw klejnotów oraz paradnych naczyń ze srebra i złota składa się na jeden z najważniejszych zbiorów kosztowności w Polsce. Wystawę pomieszczono w 12 na nowo zaaranżowanych salach. Wyjątkowy charakter zbiorów wymaga ich specjalnego wyeksponowania, dostosowanego do rangi eksponatów oraz do oczekiwań współczesnego odbiorcy. Wystawa dostępna jest dla wszystkich grup wiekowych i osób z niepełnosprawnościami. Są w nią wpisane ścieżki zwiedzania, ścieżki edukacyjne oraz infografiki. W przestrzeni wystawy znajdują się także punkty edukacyjne z wiadomościami na temat wybranych zabytków lub zagadnień. Ponadto przygotowano kopie niektórych zabytków, aby zwiedzający mogli dokładniej zaznajomić się z techniką ich wykonania, fakturą, kształtem czy ciężarem. Na wystawie zainstalowano pierwszy w Polsce tablet dostępnościowy, który umożliwia osobom z niepełnosprawnością wzrokową poznanie wyglądu eksponatów oraz wysłuchanie informacji o ich historii i znaczeniu.
Multimedia:
https://wawel.krakow.pl/wystawa-stala/skarbiec-koronny
Źródło: Muzeum Historii Polski
