piątek, 6 grudnia, 2024

KONSERWACJA CZASZKI MORŚWINA: Ratując Dziedzictwo Przyrodnicze dla Przyszłych Pokoleń

Adrian Olearczyk.

Morświn (Phocoena phocoena) jest jednym z najmniejszych gatunków waleni zamieszkujących głównie wody północnego Atlantyku i Morza Bałtyckiego. Czaszka tego gatunku pochodzi z okresu, gdy morświny liczniej zasiedlały Bałtyk. Dziś, w kontekście spadku populacji morświnów i postępującej degradacji ekosystemów morskich, renowacja takich artefaktów pozwala na zachowanie materialnych dowodów bioróżnorodności dla przyszłych pokoleń.

Przed konserwacją

Przed rozpoczęciem prac konserwatorskich czaszka morświna miała intensywnie ciemną powierzchnię, co sugerowało obecność zabrudzeń, osadów lub patyny powstałej w wyniku długotrwałego przechowywania w złych warunkach. Na powierzchni widoczne były drobne pęknięcia oraz miejscowe ubytki. Ciemne zabarwienie utrudniało dostrzeżenie detali anatomicznych. Ogólny stan eksponatu wskazywał na konieczność przeprowadzenia konserwacji, nie tylko aby przywrócić mu walory estetyczne, lecz przede wszystkim aby usunąć zalegające pod brudem kwaśne osady tłuszczów i olejów, które stopniowo degradowały kość.

Znaczące ciemnienie powierzchni kości, może być wynikiem patynacji, osadzania się brudu, a także działania wilgoci i mikroorganizmów. Ciemna powierzchnia może wskazywać na procesy degradacyjne oraz obecność materiałów organicznych lub nieorganicznych, które z czasem zaabsorbowały się w strukturze kostnej.

1. Wstępna ocena i dokumentacja stanu czaszki

Pierwszym krokiem w procesie renowacji była dokładna ocena stanu zachowania czaszki, co obejmowało:

  • Analizę struktury kości –badanie gęstości i integralności struktury kostnej, sprawdzenie pod kątem pęknięć, ubytków, a także występowania śladów wcześniejszych renowacji.
  • Dokumentację fotograficzną i opisową – szczegółowe zdjęcia makro i mikroskopowe pozwalające na zarejestrowanie stanu początkowego czaszki oraz stworzenie szczegółowego raportu opisującego wszelkie widoczne zmiany strukturalne.

2. Oczyszczanie czaszki – techniki mechaniczne i chemiczne

Zabytkowe preparaty kostne często pokrywają zabrudzenia, patyna i mikroorganizmy, które mogą negatywnie wpływać na kość, tak też było w tym przypadku. Proces oczyszczania obejmował:

  • Oczyszczanie mechaniczne – za pomocą delikatnych narzędzi, takich jak pędzle z naturalnym włosiem oraz skalpele, którymi usunięto luźne zanieczyszczenia bez naruszania struktury kostnej.
  • Oczyszczanie chemiczne – zastosowano specjalistyczne środki chemiczne, takie jak roztwory enzymatyczne, które pomagały usunąć plamy organiczne oraz pozostałości soli mineralnych, często występujących na kościach morskich zwierząt. Ponad to usunięto zdegradowane pozostałości tłuszczów i olejów z powierzchni czaszki. Środki chemiczne dobrane zostały z najwyższą ostrożnością, aby uniknąć reakcji, które mogłyby osłabić ponad 100 letnią strukturę kostną czaszki.
Zdjęcie obrazujące warstwowe usuwanie zabrudzeń
Obszary miejscowego usunięcia tłuszczów
Ujęcia mikroskopowe pokazujące porównanie powierzchni czaszki  a) przed rozpoczęciem procesu czyszczenia, b) po usunięciu wierzchnich warstw sadzy, c) po usunięciu głębszych zabrudzeń, d) po usunięciu zdegradowanych osadów tłuszczów i olejów.

3. Zabezpieczenie przed czynnikami zewnętrznymi

Kolejnym etapem było zabezpieczenie czaszki przed dalszym wpływem czynników zewnętrznych:

  • Wykonanie dedykowanego pudła ochronnego – w celu dodatkowej ochrony zaprojektowano i wykonano pudło z wysokiej jakości tektury bezkwasowej.
  • Przechowywanie w kontrolowanych warunkach – aby uniknąć reaktywacji procesów degradacji, czaszkę przechowuje się w warunkach o stabilnej wilgotności i temperaturze. Unika się ekspozycji na światło słoneczne i wysoką wilgotność, które mogą prowadzić do osłabienia struktury kostnej.

4. Dokumentacja końcowa i ekspozycja

Ostatnim krokiem w procesie renowacji było stworzenie pełnej dokumentacji, która zawiera:

  • Opis zastosowanych technik i materiałów – szczegółowy opis wszystkich etapów konserwacji pozwala na łatwe prześledzenie działań w przyszłości, co ma znaczenie dla muzeów i pracowników konserwatorskich.
  • Zalecenia dotyczące przyszłej konserwacji – często dołącza się instrukcje dotyczące długotrwałego przechowywania i sposobu eksponowania czaszki, by uniknąć jej ponownej degradacji.

Po konserwacji

Po zakończeniu prac konserwatorskich czaszka nabrała znacznie jaśniejszej, bardziej naturalnej barwy. Usunięto ciemne zabrudzenia i osady, odsłaniając pierwotną powierzchnię kości, co poprawiło jej wygląd i ekspozycyjność. Pęknięcia zostały ustabilizowane, co zapewnia integralność strukturalną eksponatu, jednocześnie zachowując jego autentyczny i historyczny charakter.

Po konserwacji powierzchnia czaszki jest wyraźnie jaśniejsza i bardziej jednolita w kolorze, co świadczy o skutecznym usunięciu ciemnych zabrudzeń, tłuszczy i patynacji widocznych na zdjęciach przed renowacją. Widać, że struktura kostna została odsłonięta, a wszelkie osady, które nadawały czaszce czarny kolor, zostały usunięte. To poprawiło jej walory wizualne, umożliwiając lepsze zobaczenie szczegółów anatomicznych.

Renowacja zabytkowej czaszki morświna była procesem, który wymagał specjalistycznej wiedzy z zakresu konserwacji oraz nauk przyrodniczych. Dzięki zaawansowanym technikom i nowoczesnym materiałom konserwatorskim możliwe było zabezpieczenie tak cennych eksponatów, co pozwali na dalsze badania naukowe i umożliwi zwiedzającym muzeum zrozumienie historii naszego środowiska. Praca konserwatorów w tej dziedzinie jest nie tylko formą ochrony zabytków, ale również przyczynia się do popularyzacji wiedzy o ekologii mórz i oceanów oraz konieczności ochrony gatunków zagrożonych.

Konserwacja przyniosła pozytywne efekty wizualne oraz strukturalne. Zabrudzenia zostały usunięte, co pozwoliło na lepszą prezentację eksponatu, jednocześnie zachowując jego autentyczny i historyczny charakter.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Pod naszym patronatem

Mistrzynie. Eseje o polskich artystkac...

Mistrzynie to stworzony przez Dagmarę Budzbon-Szymańską zbiór esejów na te...

EKSPOZEO – uniwersalny pomocnik ...

EKSPOZEO to wyposażony w wiele funkcjonalności system, który pomoże muzeom i in...

Dwie dusze twórcy ludowego

Otwarcie wystawy: 4 listopada 2024 (wernisaż) wystawa dostępna dla zwiedzającyc...

Muzeo – Najczęściej wybierany, najnowo...

W dobie dynamicznego rozwoju technologii, zarządzanie zbiorami muzealnymi staje...

Wystawa czasowa „Kolekcjonerka. Teresa...

Wystawa przybliża problematykę kolekcjonerstwa prywatnego i antropologii rzeczy...